ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΣΤΙΓΜΕΣ
Στιγμές σαν έρημα τοπία..
στιγμές της συντριβής και της μανίας..
στιγμές που καθιέρωσε για να πεθαίνει,
κάθε αυγή,
των μαύρων παραστάσεων...
ΝΑΥΑΓΟΣ
Βράδιασε..
Μην με ψάξεις
Κι αν με γυρέψεις, θα λείπω
Έδεσα το καράβι μέσα μου,
έριξα την άγκυρα στη καρδιά μου,
και άραξα σ-τη νοσταλγία μου για πολλοστή φορά..
Ναυαγός, στη θλιμμένη ματιά σου..
ΚΡΑΥΓΗ
Είμαι μια απ' τις σιωπές που αγάπησες..
και όσο υπάρχω μέσα σου,
θα γίνομαι κραυγή να με ψάχνεις..
ΣΤΗΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ ΤΟ ΜΝΗΜΑ
Τώρα, τα μάτια μου κλειστά
Τα χέρια μου απλωμένα
Στον ουρανό σου βρέθηκαν
Στο χτες ξενυχτισμένα
Χωρίς φαΐ, χωρίς νερό
Και στη στεριά το κύμα
Νύχτες που με αγάπαγες
Στης αγκαλιάς το μνήμα
ΑΠΟΔΗΜΙΑ
Ο άνθρωπος όταν αλλάζει χέρια, φθείρεται.
Φθείρεται στο ακατανίκητο παρελθόν,
φθείρεται στο άγνωστο μέλλον.
Φθορά και συνοχή ίσον ένα,
και το γήρας ουκ έρχεται μόνον.
Έρχεται καθώς γεννιέσαι
Συνεχίζει ενόσω ζεις
Τελειώνει όταν πεθάνεις
Και η φθορά,
αντιστοιχία εν αντιθέσει της αθανασίας.
Η αρχή του τέλους.
Αποδήμησε.
ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ...
Ξεθώριασες στη μνήμη,
αλλά στη καρδιά,
έχεις βαφτεί
με τα πιο ζωντανά, και
ανεξίτηλα χρώματα
ΑΥΤΟΨΙΑ
Ο έρωτας κρύφτηκε πίσω από άδειους τοίχους
Πίσω από ένα δάσος στεναγμών
Υπό τη μουσική υπόκρουση...
Της αυτοψίας!
ΒΡΟΧΗ
Χτυπάει ρυθμικά η βροχή στο τζάμι
κι εσύ σαν δάκρυ από ποτάμι
με βρέχεις σαν παλιόκαιρος βαρύς..
με χέρια ανοιχτά σε περιμένω..
στην αγκαλιά σου να ξαναγεννηθώ..
για χρόνια τώρα σε προσμένω..
βροχή τα μέσα..
βράχηκα πάλι..
χωρίς βροχή..
ΟΥΤΟΠΙΑ
Όχι, δεν έχω αλλάξει!
Ακροβατώ μεταξύ τεθλασμένης και χάους.
Μεταξύ ενός χαμόγελου κι ενός δακρύου.
Αιθεροβάμων στοχαστής της ουτοπίας!
Δον Κιχώτης των χαμένων ποιητών,
και λέξεις τραγικές των παραστάσεων.
Και μέσα σ' όλα αυτά,
η μαύρη μέρα να φαντάζει λευκή.
Και μέσα σ' όλα αυτά,
να βρίσκω τον σκοπό του ανθρώπου.
Σαν ιδέα που ξεχάστηκε,
με βρίσκω στο αποκορύφωμα
να παλεύω για ένα τώρα,
που ξέφυγε, και τρέχει να κρυφτεί.
ΣΗΜΕΡΑ ΑΣ ΜΗΝ ΠΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
Ας επαναπαυτούμε στο ιδίωμα των λέξεων,
που κείτονται αναπαυτικά
στα συγκροτημένα στενά του μυαλού μας..
Σήμερα ας μην ταράξουμε τους κύκλους,
κι ας πνιγούμε στην αταραξία του καλαίσθητου..
Σήμερα, είναι μια απ' αυτές τις μέρες,
που κοροϊδεύω το υποσυνείδητο
και μετατοπίζω εύστοχα την απραξία μου,
ενώ μισθώνω, άθελά μου, μισθοφόρους
για περισυλλογή της μισαλλοδοξίας μου..
Ας είναι..
έτσι ελλιπής και μικρός που είμαι,
ας μιμηθώ με επιτυχία το άρτιο,
και ας δώσω μερίδιο στη μοίρα,
να αποκαθηλώσει,
όπως αυτή γνωρίζει, την "πρωτιά" μου...
Έτσι ατελής και έκθυμος που είμαι,
δεν το λες και λίγο,
να θριαμβεύω μες την αδράνεια..
ΑΝΑΣΤΑ!
Ήθελες να πετάξεις,
μα ξέχασες πώς τα φτερά
δεν ήταν στους ώμους,
αλλά στη ψυχή..
Κι η δική σου ψυχή,
ήταν χρόνια θαμμένη στη γη..
Ανάστα!
Για να ξαναγεννηθείς!
ΠΟΙΗΤΕΣ
Όταν πεθαίνουν οι αληθινοί ποιητές,
μένει πάντα ένα δυσαναπλήρωτο κενό,
να σιγομουρμουρίζει στίχους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου