ΝΕΟΚΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ
Για μένα τουλάχιστο είναι μια διέξοδος
*************
ΑΘΗΝΑ ΤΕΜΒΡΙΟΥ
Αν είναι το τραγούδι
της ζωής μικρό
θα τραγουδώ στιγμές
από ένα ποίημα.
Είναι η ζωή με λόγο
ερωτικό,
σκέψη, ειρμός
κρυφή μου ηλιαχτίδα
*************
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
Εδώ γεννήθηκα
Σ' αυτήν εδώ την άκρη τραγουδώ
Ανάμεσα σε δύο πέλαγα
Αείφυλλος, αόρατος μοσχοβολώ
Κι απλώνω τα κλωνάρια μου στον Κάρβα
Και τους άλλους ανέμους που φυσούν.
*************
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΓΑΛΑΝΟΥ
Ανάμεσα στα σύννεφα
η πανσέληνος
τρέχει να προλάβει
τ' αδικαίωτά μας όνειρα
Ένα χαμόγελο
Ένα χαμόγελο
καθορίζει
το στίγμα της μέρας
Ένα χάδι
Το σχήμα της νύχτας
*************
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΖΑΜΠΑ
αγάπη
κόκκινη στις φλέβες κρυμμένη
και τσόφλι αυγού
–σε αναμονή πλεούμενου –
χέρια αλευρωμένα
κολλούν τα μάτια
μισοκλείνουν
ευτυχισμένο υγρό βλέμμα
–νύχια ρόδινα –
*************
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΛΟΡΗΣ
Θα 'ρθει κάποτε μια μέρα
Με κάποια πολλαπλότητα
Στο φέρσιμο της
Μια μέρα όμορφη ίσως
Που η ιστορία δε θα ρωτά
Για κάτι που δε φταίξαμε
*************
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ
Ευαίσθητη η ψυχή
και θέλει χρόνο,
λίγο προαύλι
ανάμεσα στο πέταγμα και τη φωλιά,
για να μπορέσει δίχως φόβο να περάσει
από το ένα στο άλλο κλαρί.
*************
ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΙΜΟΘΕΟΥ
Εδώ, εδώ στον κόσμο του ξεχωριστού και του ωραίου,
εδώ στον κόσμο που άλλοι πλάθουνε για μας,
εδώ στον κόσμο που η αγνότητα είναι ντροπή
και η αγάπη υποκρισία.
*************
ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΤΖΗΘΩΜΑΣ
Η κραυγή της άρνησης
διαλύει τις ψεύτικες υποσχέσεις
ξίφος στη σάρκα των ενόχων.
Χαράζω συνθήματα με τα νύχια.
*************
ΒΑΚΗΣ ΛΟΙΖΙΔΗΣ
Την ανάγκη μας
για παρηγοριά
είναι που γνωρίζουν οι άγγελοι
και δεν μας εγκαταλείπουν
*************
ΒΑΣΙΛΚΑ ΧΑΤΖΗΠΑΠΑ
Δεν έχω βρει
του αιώνιου τη διάφανη σφαίρα
που κάθε τι δικό μου
ζεστό, σπαταλημένο,
σε δάκρυ κρυστάλλινο μαζεύει
*************
ΒΑΣΟΣ ΛΥΣΣΑΡΙΔΗΣ
Αν αυτή η βραδιά θα 'τανε η τελευταία
θα 'θελα να μαζέψω
όσους αγάπη δεν γευτήκανε
και να μοιράσω την καρδιά μου αντίδωρο
*************
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΔΗΝΑΡΑΣ
Για να μη χαθείς.
Να μη νοιώσεις ποτέ
το φόβο της φθοράς
μα ούτε και τη ψευδαίσθηση
των μάταιων ονείρων.
*************
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΛΕΣΚΗΣ
Τελικά και τα ποιήματα για την ειρήνη
είναι κι αυτά μέρος της τραγωδίας,
χρειάζονται για την ολοκλήρωση της πράξης
και την καταγραφή της στην ιστορία.
*************
ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ
Δεκάδες μοναξιές,
μετέχουν σε γεύματα, δείπνα, γιορτές.
Μα οι χειρότερες,
οι πιο φρικτές, οι πιο δυσβάσταχτες,
είναι οι δυο μοναξιές.
Οι δυο μοναξιές δίπλα στον πάγκο της κουζίνας,
μπροστά στην τηλεόραση, στο υπνοδωμάτιο.
*************
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗΣ
Κάντε τον όσο γίνεται μακρύτερο αυτόν το δρόμο
να μην τελειώνει
σε μιας ζωής πεζοπορία
να πεθαίνει από κούραση
ο έρωτας
πριν να γεράσει.
*************
ΕΛΕΝΑ ΤΟΥΜΑΖΗ
Να στεριώσεις μόνο σου ζητώ
τη μνήμη
Εκείνην του καρπού
για το Θαβώρ του δέντρου
Και του μικρού χελιδονιού
για τ' ακριβό του ταίρι
*************
ΕΛΕΝΗ ΑΡΤΕΜΙΟΥ-ΦΩΤΙΑΔΟΥ
Κοιμήσου μικρή μου πόλη
με όλα τα φώτα σου ανοιχτά
Τώρα που δεν αχούν τους ήχους οι άνθρωποι
εσύ απερίσπαστη θε να κοιτάξεις τις ρωγμές
τις γρατσουνιές πάνω στους τοίχους
*************
ΕΥΑ ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ
Μονάχα μια στιγμή
κι εκσφενδονίστηκε το φως
άφατο θαύμα της ιέρωσης.
Μονάχα μια στιγμή
και η ιστορία απεφάνθη.
*************
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
σ' έναν κάδο η καρδιά μου καίει τα ρούχα της.
για να σώσει η φωτιά της απ' τα δακρυγόνα
ό,τι αξίζει.
*************
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΜΑΝΤΑ-ΛΑΖΑΡΟΥ
Όταν μου τελειώνουν τα δάση των ονείρων
μπαίνω στο ναρκοπέδιο
ελπίζοντας πως όταν βγαίνω
κουβαλώ κι ένα κομμάτι του εαυτού μου.
Κομμάτι το κομμάτι
μια μέρα θα βγω σώος.
*************
ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ
Πιο γενναίος απ' όλους ο πρόσφυγας
που του αρκεί ο ήλιος να βαδίζει εμπρός,
ένα κεραμίδι στο χέρι να το ξαναστήσει,
μια βάρκα να σωθεί για να επιστρέψει.
*************
ΛΕΥΚΙΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ
Λευκωσία!
ο Μακρύδρομος δεν βγάζει
πια πουθενά
πίσω απ' τις βιτρίνες των μαγαζιών σου
αιωρούνται πύργοι σιωπής.
*************
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΓΑΛΑΖΗΣ
«Τι άλλο να σου πω, πατέρα,
για να 'ρθεις μαζί μου;
Δεν βλέπεις τις πύρινες γλώσσες
δεν ακούς τα ποδοβολητά,
τις ιαχές των Αχαιών;».
Να 'χες το σθένος του Αινεία!
*************
ΛΙΛΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Δεν έγραψα πολλά γι' αυτά που μας χωρίζουν
μα ούτε και γι’ αυτά που μας ενώνουν.
Το χίλια εννιακόσια εβδομήντα τέσσερα
φουσκώνει χρόνο με το χρόνο
και έχει γίνει ένα τεράστιο αερόστατο πάνω από την πόλη
που κρύβει τον ήλιο.
*************
ΝΕΒΗ ΑΣΤΡΑΙΟΥ
Κάθε βραδιά στην ίδια θέση.
Την ίδια ώρα, το ίδιο δάκρυ.
Κάθε βραδιά γεννοβολά
μια νέα ψευδαίσθηση
και την βιώνει μ' ένα καινούργιο σκηνικό.
*************
ΝΙΚΟΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ
Πάντα τα ποιήματα
βάφουν κόκκινο το χαρτί
με το αίμα των πληγών
απ' το σπαθί
των τελευταίων ειδήσεων
και με ματώνουν.
*************
ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΣΙΑΤΟΥ
Να ξεγελάσω τα λόγια μου
Να μη φωνάξω
Για τα χρόνια που έρχονται
Απλώνω το χέρι μου
Μια σπιθαμή από την άβυσσο
*************
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΛΛΙΝΟΣ
Ό,τι έγραψα ήταν υποσημειώσεις.
Στίχους δεν έγραψα,
θαύμαζα τα αιώνια ποιήματα που περπατούν
τα απογεύματα στις λεωφόρους της Λευκωσίας
και της κάθε πολιτείας
που φημίζεται, για την εξαίσια στιχοποιία της...
*************
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΠΑΠΑΣ
Βρεθήκαμε
να ζούμε μιαν κατάσταση,
να την υπερασπιζόμαστε,
καθώς λεν, με το αίμα μας
και να τη μισούμε
με κρύα σοφία
και κοσμιότητα.
*************
ΑΓΓΕΛΑ ΚΑΪΜΑΚΛΙΩΤΗ
Περιμέναμε την άνοιξη
και την ανάσταση
Λησμονήσαμε
ότι προηγούνται
αιώνες τώρα
η προδοσία
και η σταύρωση
*************
ΝΙΚΗ ΚΑΤΣΑΟΥΝΗ
Χρόνο το χρόνο μου μετράω
μέρες πληγές που με πονάτε
νύχτες αιχμές με διαπερνάτε
Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
Γυάλινοι κόσμοι που ραγίσαν
θρύψαλα τη ψυχή μου αφήσαν
*************
ΝΕΝΑ ΦΙΛΟΥΣΗ
Όταν γυρίσω από τα δεσμά μου
θα με αναγνωρίσεις μητέρα
από μια ελάχιστη φαγούρα στο δεξί φρύδι
κι ένα ερυθρό σημαδάκι
στο αριστερό μπράτσο από μέσα.
Θα με αναγνωρίσεις ως αγνοούμενη που επανήλθε.
*************
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Παιδί με μια φωτογραφία στο χέρι
με μια φωτογραφία στα μάτια του βαθιά
και κρατημένη ανάποδα με κοίταζε.
*************
ΠΑΜΠΟΣ ΚΟΥΖΑΛΗΣ
Πρωτοχρονιά πρώτη φορά χωρίς εκείνον
Μέρες καλές σου έλεγα
μου 'λεγες πως σου λείπει
Φίλησα δάκρυ μάγουλο
δάκρυσες λόγια χώρια
Κάθε που θ' αλλάζει ο χρόνος
με τον Ιούλιο ποτήρια θα τσουγκρίζεις
Μόνη θα πίνεις το κρασί, μόνος θα φεύγει εκείνος
*************
ΝΙΚΗ ΜΑΡΑΓΚΟΥ
Αύριο
θα ανατείλει ο ήλιος στην ώρα του
γιατί ο κόσμος τούτος
έχει κανόνες απαράβατους
και περιγράμματα αμετακίνητα
που δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου