ΑΓΙΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ

ΔΕΙΛΙΝΕΣ ΑΝΤΑΥΓΙΕΣ (2017)

ΛΥΚΟΦΩΣ

Το ταξίδι του ήλιου τελειώνει όπου να ’ναι ·

παρηγοριά ωστόσο το λυκόφως·

δίνει ανάσα, δίνει ελπίδα

ποιος ξέρει

ό,τι δεν πρόλαβες

έχεις ακόμα καιρό

υπάρχει το λυκόφως.

Ένα πολύτιμο δώρο του ήλιου

ένα χαμόγελο απ’ το χρόνο

μια καλησπέρα στη νύχτα

που αναπόφευκτα πλησιάζει.

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Με συγκλόνισε

η ανθρώπινη αξιοπρέπεια

ριγμένη στον κάλαθο αχρήστων

της συναλλαγής.

Με συνέτριψε·

το ανθρώπινο ήθος

ποδοπατημένο

στον κυκεώνα

της αδιαντροπιάς

Αθέατη ομορφιά

Αφού το σκέφτηκε καλά

η Αφροδίτη αποφάσισε·

η παρουσία της πια

θα είναι διαφορετική, αθέατη.

Με τα κατάλληλα σύνεργα

- όσοι τα διαθέτουν -

αυτοί μονάχα

θα μπορούν να την κοιτάνε·

αυτοί μονάχα την ασύγκριτη ομορφιά της

να χαίρονται.

ΑΝΑΠΟΛΗΣΗ

Σημάδι παιδικών στιγμών

το λαξευτό αποτύπωμα·

στην πέτρα

κάτω απ’ το παράθυρο

ανέπαφο αναμένει

με χαραγμένη

την υπόσχεση της επιστροφής.

Ταριχευμένες μνήμες

παιδικά ξεφωνητά μιας άλλης εποχής

αναμιγνύονται με ήχους καμπάνας

και λιτανείας μελωδίες.

Μικρά καραβάνια

στ’ απόκρημνα μονοπάτια

συντροφεύει ο αυγερινός·

και πλήθος τα όνειρα φωλιάζουν

φοβισμένα

σαν άβγαλτα νεογέννητα πουλιά

για το άγνωστο μέλλον.

ΠΑΦΟΣ

Μνήμες αναταράζουν τα νερά

στο μικρό απάγκιο·

μνήμες θεών, μνήμες ηρώων

άλλων καιρών θαυμαστά μεγαλεία

ανάμεσα σε αρχαία μνημεία.

ΛΑΘΟΣ ΡΟΤΑ

Η ασέληνη

έναστρη νύχτα

τα ξεσκισμένα μεσίστια πανιά

η ταραγμένη σκέψη

το φρεσκοκομμένο άνθος στο έλεος

των κυμάτων

ο ήχος ο παράξενος

και το μονότονο σύριγμα του ανέμου

που ακούγεται

στη σκοτεινή παραλία

δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία·

το ταξίδι τελείωσε.

  

ΦΕΓΓΑΡΙ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

Όμορφο

κι ας είναι κουρασμένο

τ’ αυγινό φεγγάρι

έτσι καθώς επιστρέφει λαμπερό

από ταξίδι μακρινό

στης νύχτας το σκοτάδι.

ΕΝΑΣ ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Μονάχος

με τον καφέ

και τον εαυτό του

αναπολεί

τα χαμένα κομμάτια του χρόνου

ο γέροντας

και πόνος βαρύς τον κυριεύει.

Σαν την άμμο του ξέφυγε η ζωή

μέσα απ’ τα χέρια

κι οι ώρες

σαν φτερά στο φύσημα του ανέμου.

Ωστόσο,

βλέπει τα λιόδεντρα

κι ευχαριστιέται, καθώς αναθυμάται

νέος τότε

που φύτευε τριγύρω.

ΜΟΥΣΕΙΟ

Τα αγάλματα

οι δημιουργοί

μια νεκρή αθανασία·

κόμβος

όπου η αιωνιότητα

αγγίζει την ανθρώπινη δημιουργία.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ

Με στοργική θαλπωρή

γλείφει την ευκαιρία η φωτιά

στο χείλος του θανάτου.

Κι αυτός

κρατώντας μαργαρίτες

αντισταθμίζει την αιώνια σκόνη·

δυνατή κολόνα.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΡΟΥΤΙΝΑΣ

Μια πορεία

που ανεξίτηλα χαράζεται

στο καθημερινό τροχογύρισμα·

μια σφραγίδα ζωής

άλλοτε ίδια κι άλλοτε αλλιώτικη·

την ακουμπάμε κάθε μέρα

παρά τη θέλησή μας

στον κουμπαρά του απολογισμού μας.

ΕΚΕΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ...

Σ’ ένα παιδικό χαμόγελο

Σ’ έν’ ανθισμένο λουλούδι

Στο σκυλί που ακατάπαυστα κουνά την ουρά του

Στη γάτα που νίβεται ποζάροντας

Στη μέλισσα που είναι βυθισμένη στη γύρι

Στο πουλάκι που κελαηδεί

Στον ώριμο καρπό που κρέμεται στο δέντρο

Σε μια καλημέρα

Εκεί βρίσκεται η ευτυχία