ΜΠΑΜΠΗΣ ΑΝΑΓΙΩΤΟΣ

ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ  (2019)

Η ΒΡΥΣΗ ΤΩΝ ΕΡΩΤΩΝ

Στον Μάριο Αγαθοκλέους

Ρωτώ ξαναρωτώ

τη βρύση των ερώτων

αν μ' αγαπά

δεν μ' αγαπά

και ποια

και πόσο μ' αγαπά

και αν υπάρχει αγάπη.

Ώσπου μιαν μέρα

το ύδωρ το ζων

το λάλον ύδωρ

το γάργαρο νεράκι

μου αποκρίνεται και λέει:

«Αν δεν βαφτιστείς δεν γίνεσαι πιστός.

Αν δεν εξαγνιστείς δεν θα γίνεις μύστης.

Αν δεν κολυμπήσεις δεν περνάς απέναντι.

Αν δεν συλλαβίσεις όλα τα «ε» και «ρω» και «τα»

δεν θα μάθεις ποτέ τη γλώσσα του έρωτα.»

ΚΟΡΑΣΙΔΑ ΕΚ ΜΟΡΦΟΥ

Στον Χρίστο Χατζήπαπα

Αυτή η μελαμψή κορασίδα εκ Μόρφου

που άνοιξε τις στρόφιγγες του νεαρού μου πόθου

με τα σφριγηλά βυζιά του κόρφου

της, εκείνους τους πυραυγείς λόφους

που με παγίδευσαν σε θελκτική σκοτοδίνη

καθώς επαναλάμβανα την έναστρη επωδό

από τον προς χάριν της ύμνο και στάλαξε οδύνη

στα υπόγεια των ενστίκτων μου

κάθε που διάβαινα την οδό

της. Εκείνη η νεάνις

παρόλα τα χρονάκια της

με σαγηνεύει ακόμη

αφαιρώντας την περόνη

του πάθους μου, σαν

την ατενίζω να διαπερνά

κουνάμενη - σεινάμενη τα ερτζιανά.

Την κυνηγώ ανάμεσα

σε οπωροφόρους καταρράκτες

με διψασμένους κατακλυσμούς

εναγκαλισμών την πολιορκώ

την παγιδεύω μέσα στο δίκτυ των βλεφάρων

χάμω την στρώνω, ο άμωμος εγώ αμαρτωλός,

εισβάλλω δαφνοσκεπής αρματολός

στον χειμερινό της κόρφο και παρευθύς

ο πολικός Δεκέμβριος υπερθερμαίνεται

σε πυρακτωμένον Αύγουστο.

ΣΚΙΑΣ ΟΝΑΡ

Όνειρα κι όνειρα κυκλοφορούν

σε παράδρομους νυχτερινούς

χωρίς εφιάλτες, χωρίς ονειρώξεις

δίχως το όραμα του πρωινού

χωρίς ελπίδα αφύπνισης.

Όνειρα όπως το μυστικό παρθένας

ντυμένης με το νυφικό που έραψε

στα μοναχικά ξενύχτια της

κεντώντας τον ίμερο

με τα φλιά του αόρατου εραστή της.

Όνειρα που σε κυκλώνουν απειλητικά

με το μάτι να σε καρφώνει

στο εδώλιο του κατηγορουμένου

γιατί τους στέρησες άστοργα

την προσμονή της εκπλήρωσης.

Όνειρα που χορεύουν λάγνα

τυλιγμένα σε αραχνοΰφαντα χαμόγελα

μα κουβαλούν κρυμμένα στη θαλάμη

το βόλι του κυνηγού

του μπόγια την αρπάγη. 

Όνειρα χωρίς οδηγό πλοήγησης

σε ερημικές οδούς δίχως σημάνσεις

που φεύγοντας ρίχνουνε μαύρη πέτρα πίσω τους

βρίσκοντας σε στο δόξα πατρί όταν τα φτάνεις.

Όνειρα που ανάβουν ένα κερί για σένα

στο ξωκλήσι των Χαρίτων

μα το σβήνει παραμονές της γιορτής σου

το σκοτεινό βλέμμα του νεωκόρου.

 

Η ΟΛΙΓΩΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Γιατί χρειάζεται τόσος

χρόνος να πούμε

"σ' αγαπώ";

Γιατί τόση ολιγωρία;

Γιατί μια φράση

δεν εκπυρσοκροτεί στον κρόταφο

να αναβλύσουν αρτεσιανές

και οι πέντε αισθήσεις;

Ακόμα κι έκπτωτος

ο λόγος ανοίγει

επτασφράγιστες πύλες.

Από αμαρτύρητες λέξεις

απωλέσθηκε ο Παράδεισος.

ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ

Τα υπομνήματα μου

είναι αναμνήσεις από το μέλλον

που τα αποστέλλω

υπό μορφήν οραμάτων

στον εαυτό μου

για να παγιδέψω

τη στιγμή που γεννιέται

η αγάπη.

Όταν η αγάπη πεθάνει

στα υπομνήματά μου

θα 'ναι σαν μόλις

τώρα να αρχίζει.

ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ ΤΟΥΣ

Στον Χρήστο Μαυρή

Οι Λέξεις συνωστίζονται στην ερημική ακτή

ψάχνοντας άδεια κοχύλια

για να ενδύσουν το πεπρωμένο τους κι ύστερα

ασφαλείς μέσα στων ερώτων τους τις πανοπλίες

να σεργιανίσουν το μυστήριο του πελάγου

κορφολογώντας κύματα κι εωθινά μελτέμια

τη σιγουριά του μεσημεριού να αμφισβητήσουν

τη δίψα του ναύτη να κεράσουν

τον ήλιο να παγιδέψουν στα χλωρά τους βλέφαρα.

Πλέοντας δυτικά της λήθης

περνώντας ανάμεσα στις νήσους των οικτιρμών

ατενίζουν εξόριστους ναΐσκους

αγκιστρωμένους σε βράχους

να διαλαλούν τα κουφάρια τους.

Σκίνα, ασπάλαθοι κι αροδάφνες

τις σαγηνεύουν στα δόκανά τους

γεύονται τα αρμυρίκια της προδοσίας

κοινωνούν από καύκαλα

καρατομημένων συντρόφων.

Αποκαμωμένες το σούρουπο οι Λέξεις

επιστρέφουν στο ακρογιάλι τους

ανάμεσα στο πλήθος των παραθεριστών

πιο μόνες κι από τους πρωτόπλαστους

γιατί τώρα ξέρουν

τι θα πει αναχώρηση κι αποχωρισμός

νοσταλγία και ξενιτειά

και θάνατος πατρίδας.

«Οδυσσέα...»

ουρλιάζουν

«... αυτό το ταξίδι

δεν έχει τέλος ...»

C.V.

Εύθυμος εκδορέας στιλπνών αγαλμάτων

Επισφαλής ενοικιαστής ονείρων

Σαλτιμπάγκος αιωρούμενων αισθημάτων

Ωτακουστής απρόσμενων σιωπών

Ηδονοθεράπων ερμητικών σωμάτων

Επαίτης ανεκπλήρωτων ερώτων

Λαθροθήρας της ματαιότητας

που φέρνουν οι αποχωρισμοί

Ύποπτος καλλιεργητής απαγορευμένων θαυμάτων

Βέβηλος τυμβωρύχος της υποδόριας

κρύπτης της κραυγής

Νοσφιστής της απόκρυφης ευρωστίας των λέξεων

Εθισμένος χρήστης εσπερινών μεθέξεων

Αιόλος σαλπιγκτής εωθινών επελάσεων

προς άλωση της ουτοπίας.

Ένας αδιόρθωτος ρακοσυλλέκτης

εφημέρων της αιωνιότητας είμαι

κυρίες και κύριοι.