Πέμπτη 15 Αυγούστου 2019

ΑΝΔΡΕΑΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ




ανδρεας 3
Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Μεσόγη της Πάφου το 1948. Σπούδασε Φυσιογνωσία και Γεωγραφία στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στον Καναδά. Από το 1978 δίδασκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης και το 2005 προήχθη σε Επιθεωρητή Φυσιογνωστικών-Βιολογίας.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
1990 «Ακαριαία» (Λευκωσία)
1999 «Αίσωπος εσαεί»(Λευκωσία)
2001 «Ο tempora, ο mores!» (σάτιρες)(Λευκωσία)
2002 «Φυσιοδρόμιο» (Βραβείο Jean Monnet)(Λευκωσία)
2003 «Fisi0dromo» (δίγλωσση έκδοση ιταλικά-ελληνικά)(Λευκωσία)
2009 «Αίσωπος νυν και αεί» (Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού ιβλίου)      (Εκδ.Γερμανός)
2011 «Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές»(Βιβλιεκδοτική)
2014 «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία 1. Νικολής Χατζηαντώνη Τσιακολής»(Εκδ.Γερμανός)
2015 «Ελληνική Μυθολογία εμμέτρως»(Εκδ.Γερμανός)
2015 «Σατιρικές Τοξοβολές Β’»(Εκδ.Γερμανός)
2016 «Αισώπειοι Μύθοι»(Εκδ.Γερμανός)
2016 «Άνθη σοφίας εμμέτρως»(Εκδ.Γερμανός)
2017 «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία 2. Γιωρκής Αντώνης Γιαλλούρης     (Εκδ.Γερμανός)




ΠΟΙΗΣΗ


ΑΚΑΡΙΑΙΑ (1999)

Η ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ

Η ακτινοβολία σου
προκάλεσε μετάλλαξη
στο γονίδιο του έρωτα•
τον έκανε παράφορο.
Πόσο αισθάνομαι ευτυχής!
Μ’ αλλοίμονο• το ξέρω•
θα ’ναι θνησιγενής.

Η ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ

Πάντα μας Θησέα
Θα σκοτώνουμε το Μινώταυρο
εφόσο μας παρέχεται
ο μίτος της Αριάδνης.
Και πάντα όμως
Θα σκοτώνουμε τον Αιγέα
εφόσο θα ξεχνούμε
– ακούσια ή εκούσια –
ν’ αλλάξουμε πανί.
Κατά τα άλλα, πάντα
Θα είμαστε ήρωες.

ΝΑ ΜΗ ΘΥΜΩΣΕΙΣ

Να μη θυμώσεις που η Σθενόβοια
θα σε συκοφαντήσει στον Προίτο.
Μόνο έτσι θα μπορέσεις
να σκοτώσεις τη Χίμαιρα,
να δοξαστείς.
Όσο για τη Σθενόβοια
δεν είναι ανάγκη να την τιμωρήσεις.
Άστηνε• θα αυτοκτονήσει.
Προς θεού όμως.
Μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα
και θελήσεις ν’ ανεβείς
στα ουράνια δώματα.
Σου φτάνουν και τα επίγεια.

ΕΠΟΥΣΙΩΔΗ

Τι κι αν ο Σίσυφος
διέφθειρε τα χρηστά ήθη της Αντίκλειας.
Τι κι αν κεράτωσε το Λαέρτη.
Φτάνει που γεννήθηκε ο Οδυσσέας.
Με χρηστά ήθη και κέρατα θ’ ασχολούμαστε;

ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ

Μάταια μάχεσαι Έκτορα
να σκοτώσεις τον Αγαμέμνονα.
Φύλαξε τα βέλη σου
και κάνε μια ευχή:
Η Κλυταιμνήστρα να ’ν’ καλά.
Οι Έλληνες πεθαίνουν από Έλληνες.
Ε τότε, λέει η Ανδρομάχη,
ο Θεός να δίνει χρόνια
και στην Ηλέκτρα.

Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ

Έπρεπε να το περιμένεις
Σαλαμίνα.
Ο Τεύκρος
δεν έφερε μόνο εσένα.
Έφερε μαζί του
την κατάρα της Τροίας
την εκδίκηση της Τρίαινας.
Αμαρτίαι γονέων, βλέπεις. 

ΓΙΑΤΙ

Γιατί Θησέα ξέχασες
ν’ αλλάξεις το πανί
και χάθηκε ο Αιγέας;
Κάτω στην άκρη του γιαλού
κάθομαι και κλαίω
που δεν αλλάζομε πανί
και χάνεται το Αιγαίο.

ΤΙ ΔΕΙΛΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ

Πόθος μας κοινός η ένωση.
Μας κρατάει όμως χωριστά
η Κοινή Γνώμη.
Τι δειλοί που είμαστε
να λαμβάνομε υπόψη μια κοινή!

Η ΑΤΥΧΙΑ ΜΑΣ

Από πολύ νωρίς
μας άφησε η μάνα μας.
Και να δεις την ατυχία μας.
Δεν μπορέσαμε να έχουμε
ούτε μια καλή παραμάνα.

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΔΕΙΝΟΣΑΥΡΩΝ

Οι δεινόσαυροι κάλεσαν γενική συνέλευση.
Πρώτος μίλησε ο τυραννόσαυρος.
—Συνερπετά, με τυραννεί μια σκέψη.
Κινδυνεύει η ύπαρξή μας
από κάτι πυγμαία τρωκτικά.
Πρέπει να δείξομε την πυγμή μας.
— Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα
βροντοφώναξε ο βροντόσαυρος.
Η κατάστασή μας είναι δεινή
αγαπητοί δεινόσαυροι.
Πρέπει να χαραχθεί
μία κοινή γραμμή.
Όλοι συμφώνησαν με την κοινή
μα διαφώνησαν στη γραμμή.
Σήμερα βρέθηκαν τα απολιθώματά τους.
Κάποιοι κροκόδειλοι που επέζησαν
χύνουν κροκοδείλια δάκρυα
για τους χαμένους συγγενείς.

ΕΛΑΤΕ

Ελάτε να κυλίσομε το λίθο
που στέκεται εμπρός μου.
Ελάτε να σβήσομε το μύθο
που έγινε θεός μου.
Είναι βαθύς ο όρθρος
αργεί να ξημερώσει.
Είναι πλατύς ο βόθρος
και ποιος θα με γλυτώσει;

ΤΥΧΑΙΑ

(Στο θάνατο του Παναγούλη)
Δεν υπάρχει αυτόπτης μάρτυς.
Μόλις είχε φύγει ο Μάρτης
παίρνοντας μαζί και τον Απρίλη.
Δεν αφήνουν τύπους σήμερα οι ήλοι.
Πέστε ατύχημα τυχαία•
να γραφτεί εις τα τροχαία.

ΠΡΕΠΕΙ

Δεν ημπορείς να τ’ αρνηθείς•
πρέπει να πας εις την αγνείαν•
να πορευθείς ανάμεσα
του διχοτομημένου σκύλου.
Δεν ημπορείς να τ’ αρνηθείς-
παρ ’ όλο που το διαισθάνεσαι,
παρ ’ όλο που είσαι σχεδόν σίγουρος
πως είναι παγίδα του Περδίκκα.
Πρέπει να πας.
Το επιβάλλουν οι καιροί.
Πρέπει να πας.
Να σε κατασπαράξουν οι ελέφαντες.

ΣΑΦΗΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗ

Αφήσαμε τη σκανδάλη
και πιάσαμε τα σκάνδαλα.
Σαφής προτίμηση
τον ουδετέρου γένους. 

ΑΡΚΕΙ

Αφού έγραψες ποιήματα
γιατί σε θλίβουν τέτοιο λογισμοί;
«Άτιμος εγώ βιώσομαι
και ουδείς ουδαμού»;
Είσαι ποιητής!

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ηρακλή,
χρειάζεται μεγάλη προσοχή•
προσοχή εις τους χιτώνας.
Η Δηιάνειρα ελλοχεύει.

ΤΟΥ ΣΥΡΜΟΥ

H primula sinensis
είναι του συρμού.
Αλλάζει χρώματα
αναλόγως θερμομέτρου.

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ Ν’ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ

Να πελεκάς το νόημα
ουχί την ομοιοκαταληξία,
Ποιητή.
Να γράφεις «ολιγόστιχα μεν,
δυνάμεως δε μεστά».
Πρόσεχε αυτή τη λεπτομέρεια
αν θέλεις ν’ αποφύγεις των Μουσών
το
«έρρε [ποιητή] κακέ».

«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ»

«ούλος ορά, ούλος δε νοεί, ούλος δε τ’ ακούει»
Ξενοφώνης ο Κολοφώνιος
Τ’ ακούεις Αθηναίε που με ρώτησες
τι γλώσσα μιλάμε εις την Κύπρο
σαν άκουσες το ούλος;
Του Ξενοφάνη του Κολοφώνιου
Έλλην Αθηναίε.


ΦΥΣΙΟΔΡΟΜΙΟ (2002)


Βιότυποι

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ

Μην αφήσετε το φως
να φάει το σκοτάδι
εξ ολοκλήρου.
Ακόμα κι η φωτοσύνθεση
έχει τη σκοτεινή της φάση.

Ο ΓΟΝΟΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΜΑΣ

Ο έρως ο εφήμερος
ελέγχεται από υποτελές.
Ο έρως ο αιώνιος
ελέγχεται από επικρατές.
Εμείς φέρομε το επικρατές
σε ομόζυγη κατάσταση.

ΤΗΣ ΔΙΑΦΕΥΓΕΙ

Τι εγωισμό, τι έπαρση
εκείνη η μετάλλαξη.
Της διαφεύγει το γεγονός
πως ήταν τυχαίο λάθος.

ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΣΗ

Τι θλιβερόν
ν’ απωλεσθεί
το κάλλος
της ποικιλίας.
Γρήγορα.
πετάξετε τον κλώνο
κρατήστε την ποίηση.
Κρατήστε το κάλλος.

ΧΕΙΜΕΡΙΟΣ ΥΠΝΟΣ

Για να αποφύγομε τη λιμοκτονία
περιπέσαμε σε χειμέριο ύπνο
εμείς, θηλαστικά όντες.
Αν μη τι άλλο
αποσπάσαμε το φθόνο
της χειμέριας νάρκης.

ΣΥΝΑΨΗ

Από καιρό υπήρχε
μία αμοιβαία έλξης.
Μα εκείνο το απόγευμα
που βρέθηκαν τυχαία
-ήταν τυχαία η συνάντηση;-
είχαν πολλή δουλειά
να κάνουν οι συνάψεις.
Οι νευροδιαβιβαστές
ελευθερώνονταν ποτάμι.
Άναψαν οι συνάψεις.
Αναπόφευκτα
συνήψαν σχέσεις.

ΗΡΘΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ

Ήρθες για να δεις
τα βαλσαμωμένα πουλιά.
Σε άγγιξα δοκιμαστικά
και μου απάντησες θετικά.
Σ’ έφερα στην αγκαλιά μου
και τα χείλη μου συνάντησαν
την παρειά σου.
Πού ήσουνα ταριχευτή
να βαλσαμώσεις τη στιγμή;

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Η μελεαγρίνη η μαργαριτοφόρος
όταν ερεθιστεί
κάνει μαργαριτάρι.
Ένα ερέθισμα παρακαλώ.

Φυσιοδρόμιο

ΑΙΝΕΙΤΕ ΤΟ ΧΑΟΣ

Αινείτε το χάος,
τον πατέρα της τάξης
την κατάληξη των πάντων.
Αινείτε το χάος.
Το χάος ελλοχεύει.

ΚΕΝΟ

Είσαι το κλασικό κενό
κι εγώ το κβαντικό μπορεί.
Επαίρεσαι για το κλασικό
και με οικτίρεις για το κβαντικό.
Επαίρου.
Παρά την έπαρσή σου
δεν παύεις να είσαι
ένα απόλυτο κενό.

ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ

Ιερείς όλου του κόσμου
συσπειρωθείτε.
Το άστρο του Κυνός
εγκυμονεί κινδύνους.
Μπορεί ν’ αποκαλύψει
τα μυστικά του σκότους.
Άστρο του Κυνός: ο Σείριος.

ΕΙΔΩΛΑ

Από κεκτημένη ταχύτητα
πλησίασες την κορυφή του κατόπτρου.
Το είδωλό σου φανταστικό.
Πόσο θα ήθελα
να φτάσω και να μείνω
πάνω στην κύρια εστία.
Να πάω στο άπειρον!

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΠΤΗ

Αποδεδειγμένα
εκείνο το άγγιγμα
έκλεισε το διακόπτη.
Άρχισαν να φωτοβολούν.
Αυτή η φωτοβολία τους
θα διαρκέσει πολύ.
Η φόρτιση του συσσωρευτή
είχε κρατήσει χρόνια.

ΑΚΡΑΤΟΣ ΕΡΩΣ

Δε βιαστήκανε.
Αφήσανε τον έρωτα
να πάρει τον καιρό του,
να υποστεί τη ζύμωση.
Τώρα ακράτητοι
τον γεύονται άκρατο.

ΑΙΤΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Μη γίνει ισοπέδωση των πάντων.
Να μείνουν οι διαφορές.
Η διαφορά δυναμικού
δημιουργεί το ρεύμα.

ΑΠΟΣΤΑΞΗ

Η ξηρή απόσταξη των λιθανθράκων
παράγει φωταέριο.
Μην αγχώνεσαι.
Πάντα υπάρχει χρόνος
για μια ξηρή απόσταξη.

Η ΗΛΕΚΤΟΛΥΣΗ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ

Από καιρό καραδοκούσαν
να με ηλεκτρολύσουν.
Με είχαν στο βολτάμετρο
με είχαν εις την πρίζα·
τους έλειπαν οι ηλεκτρολύτες.
Μα πάντα υπάρχουν καλοθελητές
– και δη συγγενείς εξ αίματος
Η μία πρόσφερε οξύ
η άλλη πρόσφερε τη βάση
και με διέσπασαν.
Το οξυγόνο εις την άνοδο
το υδρογόνο εις την κάθοδο.
Εν ολίγοις
με έκαμαν αέρια.
Μην καρτεράς να επανέλθεις
στην προτέρα σου κατάσταση.
Ποιος να σου δώσει ευδιόμετρο;
Ποιος να σου δώσει ρεύμα;
Βολτάμετρο, ηλεκτρολύτες: αναγκαία για την
ηλεκτρόλυση (διάσπαση) του νερού.
Ευδιόμετρο: συσκευή για την (ανα)σύνθεση του νερού.

Η ΖΗΛΕΙΑ ΤΟΥ

Δε ζηλεύω τίποτα
παρά μόνο το λαμπίκο.
Μπορεί και βγάζει απόσταγμα.
Έτσι μονολογούσε
ένας φλύαρος ποιητής.


ΣΑΤΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ


O TEMPORA, O MORES! (2001)


ΑΪΝΤΑ

Έλα Παφίτη άφησε τα πού ’ντα και τα είντα
και πάρε εισιτήριο να δεις και συ Αΐντα.
Πάφε ν’ ακούεις τσιατιστά, ν’ ακούεις αμανέδες
εις τις ζωοπανήγυρεις και εις τους καφενέδες.
Πάφε ν’ ακούεις Γαβαλά, ν’ ακούεις Μαίρη Λίντα
καιρός είναι, Παφίτη μου, ν’ ακούσεις και Αΐντα
Πάρε και συ, Παφίτισσα, καινούργια τουαλέτα
κι άσε τα ρούχα τα φτηνά, τ’ απλά μα και τα σκέτα.
Δείξε πως είσαι και εσύ μία γυνή της Δύσης
και όχι τριτοκοσμική με το σταμνί της βρύσης.
Έλα, Παφίτη, δείξε τους πως είσαι Ευρωπαίος
κι ας ήσουν τράγος μια ζωή… αποδιοπομπαίος!

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Κατέφθασαν στη νήσο μας τα πρώτα χελιδόνια
και του Τροόδους έλιωσαν τα τελευταία χιόνια.
Οποία αγαλλίαση, οποία ευφροσύνη
να βλέπεις τα πουλάκια μας να τρέχουν κατά σμήνη!
Να σχίζουνε τον ουρανό, να σχίζουν τους αιθέρες
και συ να προαισθάνεσαι καλύτερες ημέρες.
Τώρα που θα ‘ρθει στο νησί του έρωτα το χάπι
και ραφανίς θα γίνεται ο κόκκος το σινάπι.
Και θα χαρούν τα πρόσωπα που ήταν λυπημένα
θα σηκωθούν και… τα πουλιά που ήταν ναρκωμένα!

0 TEMPORA, Ο MORES!

Οποία σήψης και βρωμιά, οποία δυσοσμία!
Το βλέπουν και οι Ιταλοί και λένε «mamma mia».
Εδώ πρέπει να έρχονται να μετεκπαιδευτούνε
στο πώς να χρηματίζονται, εις το λαβείν και δούναι.
Εδώ πρέπει να έρχονται, εις το δικό μας χάνι
να κάμνουν την ειδίκευση οι ξένοι πολισμάνοι.
Να κάμνουν σεμινάρια εδώ κι οι τρομοκράτες
και βασικήν εκπαίδευση Τσετσένοι και Κροάτες.
Εδώ πρέπει να κάμνουνε, στου καμπαρέ τις πίστες
την πρακτικήν εξάσκηση οι όπου γης αρτίστες.
Σίγουρα υπερέχομε από τις άλλες χώρες
ω τι καιροί, τι ήθη! Ο tempora ο mores!

ΠΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Ήμαστε ένα δείγμα παραδείσου επιγείου
και εγίναμε εσχάτως ένας στάβλος του Αυγείου.
Φόνοι και ανατινάξεις κι εκτελέσεις εν ψυχρώ
κι εξαφάνιση ατόμων στήσανε τρελό χορό.
Βιασμοί των κορασίδων κι έξαρση ναρκωτικών
εγχωρίων μα και ξένων και σκληρών και μαλακών.
Επικράτησε ο νόμος της μαφίας, των νονών
και κανείς δε μαρτυράει, παριστάνει τον μαννόν.
Μέχρι που ‘ρθεν ένας Κκόσιης, ένα τρομερό παιδίν
που εθύμωσε λιγάκι και αγρίεψεν το δειν
κι αποφάσισε να βάλει μία τάξη στο νησί
κι έβαλε φωνή μεγάλη κι υπεσχέθη τοις κυσί:
Ως εδώ και μη παρέκει, μωρέ άντρες της νυκτός,
θα σας σβήσω από το χάρτη, για καλά και δια παντός.

ΨΗΛΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΚΟΝΤΟΥΣ

Απ’ τη χαρά μου την πολλή νομίζω πως πετάω
σαν έμαθα τα νέα σου, δόκτορα Ζια Χετάο.
Ψηλώνεις λένε τους κοντούς κατά ολίγους πόντους
κι όλοι αφ’ υψηλού θωρούν τον κόσμο για δικόν τους.
Γι’ αυτό και κάμνω αίτηση ομού μετά του Σπύρου
να μπούμε εις την κλινική μετά χαράς απείρου
πεντέξι πόντους και για μας να δώσεις, ιατρέ μου,
να μας θωρούν και να λαλούν τι ύψος ρε, Θεέ μου!
τέτοιους ανθρώπους θέλομε δια την Προεδρία
κι όταν μας δει και ο Ντενκτάς να θέλει εκεχειρία.
Να σκάσουν ’που τη ζήλεια τους κι ο Γαλανός κι ο Τάσος
και να χαθεί εις τη στιγμή το άπειρό τους θράσος.
Κι άσπροι να γίνουνε κι οι δυο, κάτασπροι ως ο γύψος
όταν σταθούμε, ιατρέ, εις το δικό μας… ύψος!

ΔΙΑΙΤΑ

Είπα να κάμω δίαιτα αμέσως και εν τάχει
να χάσω περιττά κιλά, τα λίπη και τα πάχη
και άρχισα και έπαιρνα της δίαιτας τα χάπια.
Όντως, εκεί που ήμουνα σαν τη χοντρή την πάπια,
και άρχισα να γίνομαι ωραίος και στυλάκι
αίφνης μας εκατέφθασε η είδηση φαρμάκι:
Τα χάπια που ανέφερα βλάφτουνε την καρδία
μπορεί να σου προσφέρουνε και γρήγορη κηδεία.
Εκεί που απολάμβανα τα πάχη μου, τα κάλλη
τώρα ακούω την καρδιά σαν την τρελή να πάλλει.
Τα ήθελα και τα ‘παθα ο δύστυχος, ο τάλας
καλύτερα γερή καρδιά κι ας μοιάζω της βουβάλας!

ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΠΑΘΑΡΗ

Ήτανε χάρμα οφθαλμών και χάρμα του ειδέναι
η συνεδρία στη Βουλή, λαέ μου καημένε!
Τους είδες και τους άκουσες ωμά να μας λαλούσιν
για τίποτε δε νοιάζονται, πεννιάν πως δε φακκούσιν.
Τους είδες να τσακώνονται όπως τα πετινάρια
και έλαμψαν δημόσια σαν τα σβηστά φανάρια.
Κατηγορίες είπανε και τις βαφτίσαν χάδια
και σου μιλούν συνέχεια για φούρνους παξιμάδια.
Για τίποτε δε νοιάζονται, τίποτε δεν τους μέλει
ας πάει και το παλιάμπελο, ας πάει και το αμπέλι.
Τους είδα και τους θαύμασα, τι ομορφιά, τι χάρη
μου θύμισαν παράσταση… Ευγένιου Σπαθάρη.

ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Μίλησαν για ζιζάνια και ζιζανιοκτόνα
κι είπαν υπονοούμενα πολλά κατά κανόνα.
Μας μίλησαν για γεροβού και για τις ηλικίες
κι είπανε φράσεις άτυπες κι όχι πολύ οικείες.
Τουτέστιν κτυπηθήκανε πιο κάτω απ’ τη μέση
και όπως πάμε φίλοι μου θα μας φορέσουν φέσι.
Να μας φυλάει ο Θεός και η αγία Θέκλα
ο νους τους είναι μοναχά πιστεύω στην καρέκλα.
Να μας φυλάει ο Θεός στη γη την ημισεία
ούτε το δόγμα σώζει μας ούτε και η Ρωσία.

ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ

Καθόλου δε σεβάστηκε την πείρα μου την τόση
μία μικρή προαγωγή και μένα να μου δώσει.
Τα φώτα μου νυχθημερόν τα δίνω στην παιδεία
διδάσκοντας τους μαθητές πώς κάνουν τα παιδία.
Ποτέ δεν πήρα άδεια από γιατρό ή μαία
ποτέ δεν είπα έσφαλα, ποτέ το culpa mea.
Πρώτος πηγαίνω στο σχολειό και φεύγω τελευταίος
ουδέποτε χρημάτισα και ανεξεταστέος.
Ήλπιζα μια προαγωγή, Επιτροπή, να δώσεις
κι όχι να βάλεις πισινή, στο τέλος να κολώσεις.
Πότε ως τώρα έκανα απ’ το σχολειό κοπάνα
ή πότε μου ερίξατε καμιά μικρή καμπάνα;
Οι μαθητές με έχουνε υπογραμμό και τύπο
και σεις με αδικήσατε, τι άλλο να σας είπω.
Πώς ημπορείς, Επιτροπή, τις νύκτες να κοιμάσαι;
Δε βλέπεις που σε βρίζουνε «αι γενεαί αι πάσαι»;

ΒΡΑΒΕΙΑ «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» (1)

Μπράβο, Φειδία, μπράβο σου για την πρωτοβουλία
που δείχνει πως δεν σκέφτεσαι μονάχα την κοιλία.
Μιλώ για την Επιτροπή βραβείων Αφροδίτη
που θα τιμά ετήσια τον άριστο Παφίτη.
Θα γίνεται η βράβευση αρίστων των γραμμάτων
και όχι όπως γινότανε κωφών και αομμάτων.
Είμαι καθόλα σίγουρος θ’ αρχίσετε από μένα
που έχω χιούμορ άφθονο και δυνατή την πέννα.
Το πρώτο να το δώσετε σε με που γράφω στίχους
αν θέλετε να έχετε τους βίους σας ησύχους. 

ΒΡΑΒΕΙΑ «ΑΦΡΟΔΙΤΗ» (2)

Έγινε η απονομή βραβείων Αφροδίτη
και μένα με αγνόησαν τον έντιμο πολίτη.
Εγώ ποτέ δεν έδειρα μικρόν τε ή μεγάλον,
ποτέ μου δεν εσκότωσα κολιόν ή παπαγάλον.
Γιατί έχουνε οι βίδες μου ολίγον δήθεν λάσκο
μ’ αρνήθησαν τη βράβευση, ω τι μεγάλο φιάσκο!
Υπόψη δεν ελάβατε τον έντιμό μου βίον
και με καταδικάσατε ως άχρηστον πληβείον.
Εγώ που κάθε Σάββατο τη σάτιρα σας γράφω
εγώ που σας εκόμισα το χιούμορ εις την Πάφο.
Εγώ να μείνω, Επιτροπή, έξωθεν των βραβείων;
Τώρα θα έχεις σίγουρα… αβίωτον τον βίον.

ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

Να πάμε λέω, φίλοι μου, ξανά πίσω στη φύση
εκεί νομίζω βρίσκεται, αγαπητοί, η λύση.
Εμπρός όλοι εκτρέφετε κοτόπουλα και χοίρους
και σταματήστε πάραυτα τα χάμπουργκερς και γύρους.
Τέρμα στα εισαγόμενα, τέρμα στις διοξίνες
ελάτε πίσω στους αγρούς, στ’ αλέτρι, στις αξίνες.
Να πάτε ν’ αγοράσετε και μία δυο κουνέλες
να τρώτε λίγους κούνελους, μην τρώτε καραμέλες.
Να ‘χετε μέσα στην αυλή και μία δύο γίδες
να τις αρμέγετε αυτές αντί για τις… Βελγίδες!

ΜΗ ΠΡΟΑΓΩΓΗ

Επήγα σε συνέντευξη διά να με προάξουν
και παρ’ ολίγο, φίλοι μου, να με κατασπαράξουν.
Απάντουν την ερώτηση κάθιδρως και ασθμαίνων
και παμψηφεί μ’ απέρριψαν μετά πολλών επαίνων.
Το λάθος μου δεν έβαλα κι εγώ κανένα μέσο
τα μέλη της επιτροπής να τα προδιαθέσω.
Και έτσι με απέρριψαν, εμέ που είμαι φωστήρας
τον κάτοχο διπλώματος κι ιδιαιτέρας πείρας.
Και πάλι επαρέμεινα απ’ έξω του νυμφώνος
για να εργάζομαι σκληρά ως ο γνωστός σας… όνος!


ΕΚΑΤΟΝ (+) ΜΙΑ ΣΑΤΥΡΙΚΕΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΕΣ (2011)


ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

ΤΟ ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΛΕΒΕΙ… TIΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Μία κουβέντα ευφυής ρίχνει γυναίκες πιότερο
απ’ ότι μια συνεύρεση σε φιλντισένιο κότερο.
Μία γυναίκα εκτιμά μιαν έξυπνη ατάκα
απ’ το να ξόδευες γι’ αυτήν χιλιάρικα μια δράκα.
Και δεν δίνει βαρύτητα τόσο στην ευμορφία
όσο να ‘χει ο άντρας της στο χιούμορ ευστροφία.
Αυτό λέγει η έρευνα άγγλων επιστημόνων·
μήπως ισχύει, σκέφτομαι, για τις εγγλέζες μόνον;
Για πόσα, πόσα Σάββατα τη σάτιρα σας γράφω
και δεν ευρέθη μια γυνή ακόμα εις την Πάφο
να εκτιμά το χιούμορ μου, την τόση μου σοφία
και να ζητήσει έστω μια, μια μου φωτογραφία.
Φαίνεται η Παφίτισσα πως εκτιμά το χρήμα
και λέγει για τον ποιητή «για κοίτα ένα βλήμα».

ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ

Εχθές, προχθές και σήμερα ο κόσμος ομιλεί
γι’ αυτό που εσυνέβηκε στη μακρινή Χιλή.
Σηκώνεται η τρίχα μου και μόνο που το γράφω
γιατί στο νου μου έρχεται το «η Ζωή εν Τάφω».
Για τόσες μέρες έμειναν στα έγκατα της γης
και μόνο που το σκέφτεσαι μπορεί να εκραγείς.
Καλύτερα να τρέφομαι με κρόμμυα κι ελαίας
και να βαδίζω στας οδούς με μόνον τας σκελέας,
παρά να είμαι έγκλειστος κάτω στα μεταλλεία
ή στα αμπάρια ζωντανός σε βυθισμένα πλοία.
Καλύτερα να τρέφομαι μονάχα με κριθάρι
κι ακόμα ας με λακτίζουνε πεντέξι γαϊδάροι,
αλλά να ‘μαι στο έδαφος, εις την στεριά επάνω
κι ας τρώγω άρτον και ελιάν, τίποτε παραπάνω!

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΑ 85

Μια έρευνα της Εθνικής των ΗΠΑ Ακαδημίας
έγινε πρόξενος χαράς, θάρρους και ευθυμίας.
Η ευτυχία έρχεται εις τα ογδονταπέντε
σίγουρα, αναμφισβήτητα, άλλοτε πως Βεραμέντε.
Μπορεί να ‘ναι τα νιάτα μας τα πιο καλά μας χρόνια
μα δεν κρατάνε δυστυχώς, ως θέλουμε, αιώνια.
Γινόμαστε σοφότεροι όσο περνά ο χρόνος
κι ευτυχισμένοι πιο πολύ ομολογώ συγχρόνου.
Απ’ τα σαράντα ξεκινά μια αισιοδοξία
που αποκτά τη μέγιστη στα γηρατειά αξία.
Πίσω της έχει την ουρά, είπανε, η αχλάδα
αντέξετε την καταχνιά και έρχεται λιακάδα.
θάρρος λοιπόν αδέλφια μου, θάρρος και πάλι θάρρος
κι η ευτυχία θα μας βρει λίγο πριν έρθει ο Χάρος!

«ΠΑΓΩΤΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ» ΚΕΡΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

Μια εταιρεία παγωτού από την Ιταλία
έφτιαξε μια θυγατρική με έδρα την Αγγλία.
Η εταιρεία λέγεται Antonio Federici
κι έβαλε διαφήμιση το πιο κάτω κορίτσι:
μιαν έγκυον καλόγριαν αργά ν’ απολαμβάνει
το παγωτόν σε κύπελλον, χωρίς χρόνο να χάνει.
Βγήκε η διαφήμιση επί τη ευκαιρία
της ιερής επίσκεψης του Πάπα στην Αγγλία,
θέση δεν παίρνω ασφαλώς επί του προκειμένου
μήπως αρπάξω και καμιά ποινή αφορεσμένου.
Μα φαίνεται το παγωτό – εάν μπορώ να κρίνω –
πως είναι δραστικότερο ακόμα κι απ’ το κρίνο!

ΤΟ ΚΥΚΝΕΙΟΝ ΤΟΥ ΑΣΜΑ

Ένας τριανταδυό χρονών κάτοικος Λετονίας
θέλησε να απαλλαγεί της πλήξης και ανίας.
Πήρε λοιπόν τη σύζυγο και πήγε στο ποτάμι
καθότι ήταν καύσωνας, το μπάνιο του να κάμει.
Η σύζυγος του ήτανε, λέγεται, γκαστρωμένη
κι ένιωθε μέσ’ στον ποταμό πολύ χαλαρωμένη.
Μα τη φωλιά του φύλαγε κάπου εκεί πλησίον
Ο κύκνος, κι αύθις έγινε ανήμερο θηρίον.
Όρμησε προς την έγκυο δια να την ραμφίσει
Κι ο άντρας της προσέτρεξε για να την βοηθήσει.
Μα όμως εκτυπήθηκε άσχημα στο κεφάλι
και βρέθηκεν απρόσμενα σε χλοερήν αγκάλη.
0 κύκνος έτσι ξαφνικά σε χρόνου μικρό κλάσμα
έγινε για τον σύζυγο το κύκνειόν του άσμα.

ΕΡΩΤΟΣ … ΔΡΩΜΕΝΑ

FACEBOOK

Μπήκα κι εγώ στο Facebook τώρα στα γηρατεία
κι αμέσως αναφώνησα «οποία γοητεία».
Σύντομα διαπίστωσα ένα καινούργιο κόσμο
γεμάτο από λούλουδα, βασιλικό και δυόσμο.
Κάποιοι και κάποιες με καλούν για να με κάνουν φίλο
κι ανοίγει η καρδούλα μου, ως λένε, φύλλο φύλλο.
Όπως δείχνουν τα πράματα και κατά τα φαινόμενα
μπορεί εις τα γεράματα να Βρω κι εγώ μια γκόμενα!

ΤΟ ΜΑΣΑΖ ΧΑΛΑΡΩΝΕΙ… ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Έγινε μία έρευνα στην Ταϊβάν εσχάτως
κι από τ’ αποτελέσματα είμαι χαρά γεμάτος.
Μας λεν οι επιστήμονες πως οι χειρομαλάξεις
είν’ ευεργετικές πολύ, κι ολίγον αν το ψάξεις
βοηθούν και ψυχοπάθειες που ‘ναι πολύ στα μείον
κι ενίοτε μας στέλλουνε εις στο φρενοκομείον.
Μειώνουν τα επίπεδα των ορμονών του στρες
τους δυο απλά αυξάνοντας νευροδιαβιβαστές.
Έτσι λοιπόν η μάλαξη μας δίνει ευεξία
στο σώμα μα και στη ψυχή στην κυριολεξία.
Γι’ αυτό δηλώνω υπεύθυνα, σας λέω τελεσίδικα,
κομμένα πια τα φάρμακα, όλοι στα μασαζίδικα!

Η ΔΙΧΤΥΩΤΗ ΠΕΡΙΒΟΛΗ TΗΣ

Σ’ αυτό το δίχτυ που θωρείς έχουν μπλεχτεί κάμποσοι,
κάποιοι που ‘ταν αγράμματοι κι άλλοι που είχαν γνώση.
Απλοί πολίτες του λαού και αξιωματούχοι
πολίτες εργαζόμενοι μα και συνταξιούχοι.
Σ’ αυτό το δίχτυ μπλέχτηκαν μεσόκοποι και γέροι
και νέοι αναρίθμητοι, ολόκληρον ασκέρι!
Παγίδεψε θρησκόληπτους, αμαρτωλούς και θρήσκους
ηγέτες και υπήκοους, αθρώπους κι ανθρωπίσκους.
Σ’ αυτό το δίχτυ που θωρείς εμπλέκονται οι πάντες
Από ανθρώπους λαϊκούς μέχρι κι ιεροφάντες.

ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ

Λάθος λοιπόν εντύπωση αγαπητές κυρίες,
λέω εσχηματίσετε, και λάθος εμπειρίες.
Οι άντρες δεν κοιτάζουνε τόσο πολύ τα μάτια
μα ούτε και τα θεωρούν του έρωτα παλάτια.
Μια έρευνα απέδειξε ότι κοιτούν τα χείλη
κι αυτά είναι του έρωτα, ωε φαίνεται, η πύλη!
Ιδίως αν με ροζ κραγιόν είναι καλά βαμμένα
εκεί είναι ιδιαίτερα τα βλέμματα στραμμένα.
Αν τύχει δε τα χείλη σας να είναι και σαρκώδη
τίποτα δεν χρειάζεστε απ’ τα λοιπά χρειώδη.
Η έρευνα απέδειξε ότι λοιπόν τα χείλη
κάνουν τον ήλιο του έρωτα αμέσως ν’ ανατείλει.

ΕΝ ΟΙΚΩ ΚΑΙ ΕΝ ΔΗΜΩ

Ο ΟΜΦΑΛΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Όλος ο κόσμος να το δει και να τ’ ομολογήσει
ότι ανέκαθεν ορθή ήταν αυτή η ρήση:
Η Κύπρος είναι ο ομφαλός ετούτου του πλανήτη
και λόγια αυτά δεν ήτανε ενός ψευδοπροφήτη.
Εμπράκτως το απέδειξε η ίδια η NASA
φωτογραφία δίνοντας στην Οικουμένη πάσα.
Να δούνε κι οι εξ αίματος ‘Έλληνες αδελφοί
που λανθασμένα νόμιζαν πως είναι οι Δελφοί.
Της γης λοιπόν ο ομφαλός είναι αυτή η νήσος
γι’ αυτό κι ο κόσμος μας μισεί, ενδεχομένως, ίσως.
Γι’ αυτόν λοιπόν τον ομφαλόν ήρθαν τόσοι κουρσάροι
κι εκάθησαν στο σβέρκο μας, πάντα βαρύ γομάρι.
Γι’ αυτό το μέγα γεγονός τον Κύριον υμνούμε
ολόχρονα κορδώνουμε και… ομφαλοσκοπούμε!

ΦΡΟΥΡΑ ΣΤΑ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΑ

Με αυτό που έχει γίνει δεν τολμάς πια να πεθάνεις
μήπως πέσεις και συ θύμα μιας ανίερης σκαπάνης.
Να ‘ρθουν νύκτα τυμβωρύχοι να σε βγάλουν απ’ το μνήμα
και να κρυφολέει ο κόσμος «τον ξεθάψανε, τι κρίμα!»
Δια τούτο εισηγούμαι με την όση έχω σοφία
και φρουρά να μπει από τούδε μέσα στα νεκροταφεία.
Να προσέχει μέρα νύχτα όλους τους Κεκοιμημένους
μην ο ύπνος τους ταράξει από τους διεστραμμένους.
Όλοι στο νεκροταφείο θα εισέρχονται με πάσο
για ν’ αποφευχθεί στο μέλλον ό,τι έγινε στον Τάσο.
Εάν δεν μπορεί να γίνει θα καώ να γίνω στάχτη
να γλιτώσω απ’ τα σκουλήκια κι όποιον άλλον μ’ έχει άχτι.

ΟΥΤΩ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ

Πρέπει, ούτω καλούμενη, πατρίδα μας μητέρα
να πεις τώρα δημόσια ποιον έχουμε πατέρα.
Ή είμαστε εξώγαμο που εγεννήθη πρώμο
και ως ανεπιθύμητο πετάχτηκε στο δρόμο;
Να γίνει τεστ μητρότητος να δούμε αν είσαι μάνα,
η μάνα που μας γέννησε ή μήπως παραμάνα;
Να αιωρούνται δεν πρέπει τέτοιες καταγγελίες
γιατί ο Κυρ- Χριστόφιας μας έχει αμφιβολίες.
θυμάσαι που μας είπανε πόρνη, σαν την Ελένη;
Έστω κι αν ήταν ψέματα η ρετσινιά μας μένει.
Για τούτο η κατάσταση πρέπει να καθαρίσει
και το «ούτω καλούμενη» κεφάλαιο να κλείσει.

ΕΜΠΡΟΣ

Εμπρός λοιπόν ας πάρουμε λείψανα των αγίων
που χρόνια τώρα βρίσκονται εντός των υπογείων.
Τα λάβαρα ας σηκώσουμε των ένδοξων προγόνων
που εξισούνται άνετα με βόμβες μεγατόνων.
Να πορευθούμε Βόρεια να πάμε στην Κερύνεια
χωρίς μπαζούκας, πύραυλους, κανόνια και μαρτίνια.
Οι άγιοι θα κάνουνε το θαύμα τους και πάλι
και θα ‘ναι της Ανάστασης μέρα πολύ μεγάλη.
Μπροστά ναν’ ο Χρυσόστομος, ο ένας αλλά λέων·
άχθος αρούρης να ‘μαστέ δεν το μπορούμε πλέον.
Και την Κωνσταντινούπολη αφήνουμε γι’ αργότερα
όταν θα αποκτήσουμε λείψανα περισσότερα.

ΧΙΛΤΟΝ ΣΤΗ ΣΕΛΗΝΗ

Έλα να προκρατήσουμε θέσεις για τη σελήνη
για να ‘μαστέ πανέτοιμοι σαν έρθει η ώρα εκείνη
που θα ανοίξει επίσημα το Χίλτον στο φεγγάρι
και ο καθείς μας θα τραβά εκεί να ρομαντζάρει.
Δε με γεμίζει στο εξής η γήινη μας φύση
ούτε και θέλω, αγαπητή, πεζές περιπλανήσει.
Εμείς δεν γεννηθήκαμε για τούτο τον πλανήτη
αλλά για τη σελήνη μας και τον Αποσπερίτη.
Λέω να πάμε πιο κοντά στον ήλιο να λιαζόμαστε
και στη σελήνη γνήσια να … σεληνιαζόμαστε.

Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΞΕΝΙΑ

Αφότου εμφανίστηκαν στο πρόσωπό μου γένια
βροχή πήγαιναν κι έρχονταν στο σπίτι τα προξένια.
Εκεί που αποφάσιζα άλλαζα πάλι γνώμη
κι εβαυκαλίζουμουν κρυφά, «είναι νωρίς ακόμη».
Το κάθε νέο προξενιό χειρότερο απ’ τ’ άλλο
και συνεχώς απέφευγα τα στέφανα να Βάλω.
Ήλπιζα πως θα εύρισκα γυναίκα πιο ωραία
κι ένας εργένης γέροντας κατάντησα μοιραία.
Έμεινα στα αζήτητα, καμιά πια δεν με θέλει
ούτε οι χήρες κι οι γριές δεν με ποθούν εντέλει.
Έτσι κι η Κύπρος ψάχνοντας να εύρει τέλεια λύση
σε βιλαέτι της Τουρκιάς πάει να καταντήσει.


ΣΑΤΙΡΙΚΕΣ ΤΟΞΟΒΟΛΙΕΣ Β’ (2015)


ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΝΗΣΙ

Ένα καράβι θα ‘θελα, μία θαλαμηγό
κι ας μη γνωρίζω σίγουρα πώς να την πλοηγώ.
Νησί το σκάφος να ‘τανε ηφαιστειογενές
και με αυτό το πέλαγος θα ‘σχίζα τ’ αχανές.
(θα ‘χε την παραλία του και μερικές καλύβες
καθώς και λίγους φοίνικες απ’ τις αρχαίες Θήβες.
Έτσι η ζωή μου θα ‘τανε όλη μια παραλία
και δεν θα γνώριζα ποτέ τι ‘ναι μελαγχολία.
Στο πλοίο θα ευρίσκοντο πάντα πεντέξι γκόμενες
και άμα τις βαριόμουνα θα ‘φερνα τις επόμενες.
Μπροστά μου τύφλα να ‘χουνε ο βασιλιάς κι ο ρήγας·
νάνοι αυτοί θα φαίνονται κι εγώ θα ‘μαι ο γίγας.
Πόσο πολύ θα ήθελα ένα πλοίο νησί
αλλά περιορίζομαι στο … «όμφακες εισί». 

ΑΓΡΙΟ ΞΥΛΟ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

Και φέτος, όπως είθισται, Ορθόδοξοι κι Αρμένιοι
φέρθηκαν ως οι έσχατοι του κόσμου τιποτένιοι.
Εις τον ναό της Γέννησης εν Βηθλεέμ τη πόλει
αντί να είναι άγιοι φέρθηκαν ως διαβόλοι
Κάνοντας το καθάρισμα που ‘ναι γνωστόν ως «σάρωμα»
πολεμικόν εις τον ναόν επικρατούσεν άρωμα.
Έβαλαν οι Ορθόδοξοι τη σκάλα σ’ ένα μέρος
μα οι Αρμένιοι όρμησαν επάνω τους εγκαίρως.
Λογομαχίες άρχισαν, τα σου ‘πα και τα μου ‘πες
κι εν συνεχεία άρχισαν να πέφτουνε οι σκούπες.
οι πολισμάνοι φώναζαν: «Αδέλφια, ειρήνη υμίν»
μα κείνοι υπερασπίζοντο της πίστης την τιμήν.
Έσπασαν δύο δάκτυλα του μοναχού Ματθαίου
Τον ώμο δε τραυμάτισαν ενός διακόνου νέου.
Έτσι συχνά οι Χριστιανοί τρώγονται σαν τους σκύλους
Κι αποδεικνύουν έμπρακτα το «αγαπάτε αλλήλους!»

ΚΑΛΛΙΣΤΕΙΑ ΕΛΕΦΑΝΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΠΑΛ

Και καλλιστεία στο Νεπάλ έγιναν ελεφάντων.
Κύριε των Δυνάμεων και των αγίων Πάντων!
Τα ζώα επαρέλασαν σε μία πασαρέλα
κι η μέρα ήταν όμορφη, η φύση εχαμογέλα.
Αφού πρώτα τους έπλυναν, τους άλειψαν με λάδι,
τους έβαψαν, τους έδωσαν στη ράχη ένα χάδι.
Ύστερα τους εκάλυψαν με ρούχα από μετάξι
και όλοι τους εφαίνοντο να ‘ταν πολύ εντάξει.
Κριτήρια που λήφθηκαν για τη βαθμολογία
ήταν η διακόσμηση αλλά κι η πειθαρχία.
Μία δεκαπεντάχρονη που την ελέγαν Κάλι
εστέφθηκε βασίλισσα κι όλοι είπαν χαλάλι.
Εμείς δεν ημπορούσαμε τα καλλιστεία όνων
να κάναμε στον τόπο μας, ή έστω ημιόνων;
Να παρελάσουν ζωντανά με τσιούλλους* και με σάματα
μα τίποτα δεν κάνουμε, ρε είμαστε για κλάματα!
*τσιούλλος: προστατευτικό κάλυμμα ζώου, κάτω από το σάγμα
σάμα: σάγμα

H JORDAN CARVER ΣΕ ΡΟΛΟ JANE ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ

Και μόλις την αντίκρισα εφώναξα αμάν
κι’ επήρα την απόφαση να γίνω ο Ταρζάν.
Μαζί της θα κυκλοφορώ μέσ’ στα παρθένα δάση
και δεν θα είμαστε ποτέ οι δυο μας υπό τάση.
Θα την αρπάζω αγκαλιά και θα πηδώ στα δέντρα
κι εκείνη θα ‘ναι βασικά βασίλισσα κι αφέντρα.
Την κάθε μέρα θα ‘μαστέ ντυμένοι ελαφρώς
κι ούτε θα σκοτιζόμαστε πώς θα ‘ναι ο καιρός.
Η κάθε μέρα θα ‘ναι πανήγυρης, γιορτή
κι εκείνη θα ενδίδει, θαρρώ, αμαχητί.
Κι αν έρθει κάποια μέρα κανένας τοκετός
ο πιο ευτυχισμένος θα ‘μαι, δηλώ, θνητός. 

LADA SAMARA

Μία ζωή αγόραζα Peugeot του Σαρκοζί
μα τώρα αποφάσισα ν’ αλλάξω μαγαζί.
Μα ούτε και τη Mercedes σκοπεύω ν’ αγοράσω·
η Μέρκελ με κατάφερε να πω το «να σας βράσω».
Κοιτάζων τα οπίσθια αυτών των δεσποινίδων,
ήλθεν το φως στους οφθαλμούς, ανέβλεψα και είδον,
το κάρον που επιθυμώ τώρα να αποκτήσω
να ‘ναι γραμμένον ασφαλώς στη ράχη τους οπίσω.
Κι αμέσως ανεβόησα: «Θεέ μου τι καμπύλες!
Για τούτες θυσιάζομαι σε νέες Θερμοπύλες».
Και φεύγω τώρα ολοταχώς για ν’ αγοράσω Lada
να ‘χα και μίαν απ’ αυτές, κι ας τρώω αυγά μελάτα! 

ΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ FACEBOOK

Νύχτα και μέρα όλοι σκυμμένοι στην οθόνη
μιλούμε με τους άλλους, μα στην ουσία μόνοι.
Κοιτάμε πόσα λάικ βάλαν στις αναρτήσεις
και μήπως μας εκάναν πολλές κοινοποιήσεις.
Έξω από το φέις δεν κάνουμε ούτε ώρα
KL αν λείψουμε για Λίγο κάτι μας τρώει ως ψώρα.
Μια φαεινή ιδέα ήρθε σ’ έναν Κροάτη
για μας όλους του φέις να φτιάξει ένα κρεβάτι.
Κι έτσι μες στο κρεβάτι όλοι μας ξαπλωμένοι
θα ‘μαστέ με το φέις πάντα συνδεδεμένοι.

ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ

Αυτή εδώ η καλλονή η εικονιζομένη
του μακαρίτη Richard Pratt ήταν η ερωμένη.
Αυτός ο Pratt ήταν πολυεκατομμυριούχος
αλλά του Άδη έγινε τώρα τιμαριούχος.
Εκείνη δεν εδούλευε σ’ ένα κοινό μπουρδέλο•
του Hustler και του Penthouse ήτανε το μοντέλο.
Λέγεται Ashton Madison, θαυμάστε το κορμί της
και σίγουρα πανευτυχής πήγεν ο μακαρίτης.
Ζητά εκατομμύρια από τον μακαρίτη
για τις υπηρεσίες της έξω και μες’ στο σπίτι.
Έστησεν οίκον Συνοδών σ’ ένα ξενοδοχείο
που τελικά αποδείχτηκε σωστό χρυσωρυχείο.
Την ώρα τους εχρέωνε με χίλια πεντακόσια
δολάρια, μη φανταστείς πως ήταν τάχα γρόσια!
Μα τους γειτόνους κτύπησε επάνω στο κρανίον
και κάποιοι την κατάγγειλαν πως λειτουργεί ττορνείι
Έτσι λοιπόν της έκλεισαν τώρα το πρακτορείον
και έγινεν η Madison ανήμερον θηρίον.
Χιλιάδες θα επλήρωνα γι’ αυτήν την συνοδόν
για να την έχω σπίτι μου ή έστω καθ’ οδόν.
Δική μου για διάστημα λίγων μόνων ωρών
ας ήταν και ας μ’ έστελλε σε … τόπον χλοερόν!

ΣΟΥΤΙΕΝ … ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ: ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΒΕΡΑ!

Φεύγοντας απ’ τη χώρα τους παλιά οι Σταυροφόροι
δεν άφηναν τη σύζυγο μόνο με μεσοφόρι.
Μια ζώνη της αγνότητας φορούσαν στο κορμί τους
και το κλειδί που άνοιγε το έπαιρναν μαζί τους.
Και έτσι ήταν σίγουροι δεν θα τους απατούσαν
όσο καιρό για τον Χριστό αυτοί θα πολεμούσαν.
Και επειδή την σήμερον διά του αρραβώνος
πολλοί τη νέα γεύονται κι ύστερα ανοικτιρμόνως
φεύγουν και την αφήνουνε ρόδον τσαλακωμένοι
στηθόδεσμον εφτιάξανε πολύ ασφαλισμένον.
Θ’ ανοίγει ο στηθόδεσμος μονάχα με τη βέρα
και τότε μόνον τα βυζιά θα πάρουνε αέρα.
Τώρα λοιπόν που έχουμε ασφάλεια μεγάλη
και δεν μπορεί τα στήθη της να δει άλλος ή άλλη
το πήρα πια απόφαση να παντρευτώ εν τελεί
κι ας τρέμει η μασέλα μου κι ας τρέμουνε τα μέλη

ΑΝΤΙΟ, ΛΟΙΠΟΝ, ΦΕΙΣΜΠΟΥΚ

Επήρα την απόφαση και το ανακοινώνω:
φεύγω από το φέισμπουκ και δεν το μετανιώνω.
Δεν θα ‘μαι εδώ συνέχεια να γράφω καλημέρα
και να εισπράττω τελικά κοπανιστόν αέρα.
Να απαντώ ακούραστα σε όλα τα σκουντήματα
και να σκοτίζομαι αν ναι θα πω εις τα αιτήματα
Έχετε γεια οι φίλοι μου και όλη η παρέα
μέχρις εδώ και κλείνουνε οι δρόμοι μας μοιραία.
Φεύγω λοιπόν και μη θρηνείς μητέρα μου Ελλάδα
αφήνω τις ομάδες σου, πάω σ’ άλλην ομάδα.
Πάω να μπω σ’ αυτήν εδώ που βλέπεις την ομάδα
κι εύχομαι μη μου δώσουνε καμιά τριχομονάδα.
Θα είμαι εγώ ο αρχηγός του γυναικείου πλήθους
και ο αδέκαστος κριτής του ολόγυμνού τους στηθους
Θα πάρω ένα ποδήλατο και θα τις συνοδεύω
κι ελπίζω όταν τις κοιτώ τα λόγια μην μπερδεύω
Βγάζω, λοιπόν, και το πετώ του φέισμπουκ το γκέμι,
να ζήσετε κι εσείς καλά κι εγώ με το χαρέμι.

ΕΒΑΛΕ AIR CONDITION ΣΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑ

Ενώ άλλοι χειμάζονται να πω επιεικώς
ακούστε το τι έκανε αξιωματικός.
ανεμιστήρες έβαλε και κλιματιστικά
μέσα στο θερμοκήπιο και στα πουλερικά.
Γιατί να υποφέρουνε, σκέφτηκε, τα κλωσσόπουλα,
είπε να ζήσουνε κι αυτά ως άλλα βασιλόπουλα.
Εμάς λοιπόν οι κότες μας έχουν air condition
Κι ας παίρνουν οι πολιτικοί μας μίζες και commission.
Να δούνε οι Κουτόφραγκοι πως αγαπούν τα ζώα
Οι Έλληνες, που βασικά πλάσματα είν’ αθώα,
Ας το ακούσουν όλοι αυτοί που μας θωρούν μπατίρηδες
ακόμα και στις κότες μας είμαστε νοικοκύρηδες!
Λεφτά λοιπόν υπάρχουνε και σήμερα και τότες,
λεφτά υπάρχουνε πολλά, λεφτά να φαν κι οι κότες.

ΜΟΥ ΦΑΓΑΤΕ ΤΟ ΕΦΑΠΑΞ

Λάθη πολλά εκάνατε πλειστάκις κι όχι άπαξ,
και τελικά μου φάγατε, κύριοι, το εφάπαξ.
Τριάντα χρόνια δούλευα και κάτι παραπάνω
και τώρα με το κλείσιμο όλα σχεδόν τα χάνω.
Μία ζωή την έφαγα επάνω εις την έδρα
και τώρα μ’ αποστέλλετε εκεί ένθα απέδρα.
Σαράντα χρόνια Λαϊκή και αποταμιεύσεις
δεν έπρεπε ν’ αξιωθώ τοιαύτης, λέω, γεύσης.
Με πείσατε και άφησα τα χρήματα κοντά σας
και έτσι εκατάντησα μπατίρης ο μπαγάσας.
Φάγατε ό,τι μάζεψα μετά μεγάλου κόπου·
να ‘χετε την κατάρα μου κι εκείνη του Πισκόπου

ΣΤΕΡΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΣΗ ΝΑ Σ’ ΕΙΧΑ ΠΡΩΤΑ!

Τι ήθελα και έγινα απόφοιτος Ιδρύματος
και δεν γινόμουν πωλητής αυτού του καταστήματος
Τα νιάτα μου σπατάλησα μες’ στα Πανεπιστήμια
τόσα χρόνια με έρευνες, μελέτες και δοκίμια.
Κι εν τέλει εκατάντησα διδάσκαλος της Μέσης
διδάσκοντας στους μαθητές των πλανητών τις θέσεις
Καθότι τους εδίδασκα και τη Γεωγραφία
αλλά τα Βιολογικά ήταν πλειοψηφία.
Εδίδασκα περί φυτών, περί του φασιόλου,
περί στομάχου, ειλεού και κατιόντος κόλου.
Εδίδασκα τ’ αμφίβια, τα ψάρια και τα φίδια
αλλά και τα μαλάκια, τα μύδια και τα στρείδια.
Δίδασκα για μετάλλαξη, τι είναι τα γονίδια
και κάθε χρόνο έλεγα τα ίδια και τα ίδια.
Τα χρόνια μου σπατάλησα επάνω εις την έδρα
κι επήρα τώρα την οδόν «ένθα οδύνη απέδρα».
Εδώ να ήμουν πωλητής να πούλαγα υποδήματα
αντί που αναλώθηκα διδάσκοντας μαθήματα.
Δεν θα ‘χα τα διαβάσματα και προετοιμασία
αλλά για τέτοιες σαν κι αυτή θα γίνομουν θυσία!
Να είχα λέγω, ομολογώ, μυαλό δύο κουκούτσια
αντί για γνώση έπρεπε να πούλαγα … παπούτσια!

120ΧΡΟΝΟΣ ΙΝΔΟΣ ΞΑΝΑΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ

Στα εκατόν του είκοσι παντρεύτηκε και πάλι·
οποία είδηση κι αυτή χαρμόσυνη, μεγάλη!
Πριν έξι χρόνια χήρεψε μα πού να μείνει μόνος
μα τούτο και μια σύζυγο γύρευε επιμόνως.
Μετά από προσπάθεια μεγάλη τα παιδιά του
βρήκανε μια που μέτραγε τα χρόνια τα μισά του.
Έτσι αισίως ήρθανε εις γάμου κοινωνίαν
και όλοι τους ευχήθηκαν να ‘χουν μακροζωίαν.
Αυτά κοιτάζω και εγώ και παίρνω μέγα θάρρος
ότι μακράν ευρίσκεται, πολύ μακράν ο Χάρος.
Τώρα εις τα εξήντα μου καλά είμαι εργένης
κι ας λεν χωρίς την παντρειά πως είμαι ένας πένης.
Έχω μπροστά μου, σκέφτομαι, εξήντα χρόνια ακόμη
να ζήσω ελεύθερο πουλί κι ύστερα αλλάζω γνώμη. 

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ

Μα ‘ναι της ηλικίας μου να στέλλω εγώ μηνύματα
εγώ που επαρέδιδα μία ζωή μαθήματα;
Εγώ που δεν επέτρεπα οι μαθητές στην τάξη
τα κινητά τους να κρατούν, κι ήμουν πολύ εντάξει;
Αν είχε ένας μαθητής το κινητό στο χέρι
τον κηδεμόνα έπρεπε μπροστά μου να τον φέρει.
Ακόμα και τις όμορφες μαθήτριες τιμωρούσα
έστω και αν ενδόμυχα πάρα πολύ πονούσα.
Μα τώρα πώς κατάντησα, στο κινητό όλη μέρα
από Δευτέρα συνεχώς ως την άλλη Δευτέρα.
Αλλά να στέλλω έμαθα ακόμα και καρδίες
και όσα πριν ενόμιζα πως ήταν αηδίες.
Κοίταξε πώς κατάντησες στα γηρατειά, Αντρέα.
και ίσως να σε λοιδορούν οι φίλοι σου μοιραία.
Γι’ αυτό σου λέω σύνελθε και άσε τα μηνύματα,
μάλλον να επισκέπτεσαι συχνότερα τα … μνήματα.

ΕΜΜΕΤΡΑ
(ΜΥΘΟΙ – ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ)


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΜΜΕΤΡΩΣ (2015)


ΔΙΑΣ ΚΑΙ ΜΑΙΑ

Ο Δίας με τις πιο πολλές του Άτλαντα τις κόρες
επέρναγε ευχάριστα, φιλήδονα τις ώρες.
Μιαν ημέρα τα ‘φτιάξε λοιπόν και με τη Μαία
που ήτανε «καλλίκομη», είχε μαλλιά ωραία.
Τη νύκτα που κοιμότανε πολύ βαθιά η Ήρα
ο Δίας εσηκώνετο κι εχάνετο τριγύρα.
Πήγαινε και την έβλεπε σε σπήλαιο στην Κυλλήνη
κι από την πρώτη επαφή άναβε σαν καμίνι.
Και επαφή στην επαφή γκαστρώθηκε η Μαία
και τον Ερμή εγέννησε χωρίς γιατρό ή μαία.

Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Από ψηλά εώρακε ο Δίας στη Συρία
ύπαρξιν όντως όμορφη και λίαν αιθερία.
Του ταύρου παίρνει τη μορφή, πλευρίζει την κυρία
κι εκείνη αθώα καβαλά με κάποιαν απειρία.
Αρχίζει ποδαρόδρομο ο ταύρος για την Κρήτη
κι εκείνη του εφώναζε: «Πού πας μωρέ αλήτη;»
Στη νήσο όταν έφτασε έγινε ο ταύρος Δίας
και την Ευρώπη γκάστρωσε άνευ καμιάς αδείας.
Εκείνη του εγέννησε δυο μπάσταρδους και κάτι
που υιοθέτησεν ο Ζευς κι έφερε στο παλάτι.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ

Η Αφροδίτη ήτανε σφόδρα ερωτευμένη
με τον μικρό τον Άδωνι, πολύ καψουρεμένη.
0 Άρης δεν ανέχετο, όμως, η ερωμένη
να γυροφέρνει ερωτικώς με κάθε παλιοεργένη:
«Ως πόσο μεσ’ στα πόδια μου θα σ’ έχω ρε μαϊμούνι
κι ευθύς μεταμορφώθηκε σε άγριο γουρούνι.
Αίφνης ενεφανίσθηκε μπροστά στο παλληκάρι
και τη ζωή του γρήγορα κατάφερε να πάρει.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΦΙΔΙΑ

Ο Ηρακλής κι ο Ιφικλής κοιμόντουσαν αντάμα.
Τον Ηρακλή εξύπνησε του αδελφού το κλάμα.
Σαν άνοιξε τα μάτια του αντίκρισε δυο φίδια.
«Εδώ εσείς, τί θέλετε;» και σούφρωσε τα φρύδια.
Τα άρπαξεν απ’ το λαιμό, τα έσφιξεν με λύσσαν
κι εντός ολίγου και των δυο τα μάτια των εκλείσαν.
Και η Αλκμήνη έτρεξεν ίσια στον Τειρεσία.
«Βλέπω», της είπε, «γύναι μου, αιματηρή πορεία.
Θα έχει αναμφίβολα της ρώμης τα ηνία
και θ’ αποκτήσει σύντομα και δόξαν αιωνία».

ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΡΓΩΣ

Σαν δέχτηκε ο Ιάσονας τον όρο του Πελία
κατέφυγεν εις τους Δελφούς να πάρει οδηγία.
Εν συνεχεία ζήτησε να γίνει το καράβι
και να ‘ναι καλοτάξιδο, το έργο ν’ αναλάβει.
Η Αθηνά βοήθησε ανάλαφρο να γίνει
και μια λαλιά απίστευτη του ‘δώσε ανθρωπίνη,
γιατί ξύλο στην πλώρη του η Αθηνά καρφώνει
της ιερής βελανιδιάς που είναι στη Δωδώνη.
Είχεν την ικανότητα σωστά να προφητεύει.
Γιατί ήταν πολύ γρήγορο Αργώ τ’ αναγορεύει.
Έστειλε ο Ιάσονας κήρυκες στην Ελλάδα:
«Όσοι πιστοί προσέλθετε, ελάτε στην ομάδα».
Εδήλωσαν συμμετοχή κάμποσα παλληκάρια
που τη ζωή τους έπαιζαν άφοβα εις τα ζάρια.
Μαζεύτηκαν στην Ιωλκό· καλύτερους δεν είδα
κι από εκεί ξεκίνησαν να πάνε στην Κολχίδα.


ΑΙΣΩΠΕΙΟΙ ΜΥΘΟΙ (2016)

ΕΜΜΕΤΡΗ ΑΠΟΔΟΣΗ

ΑΗΔΟΝΙ ΚΑΙ ΓΕΡΑΚΙ

Πάνω σε μια βελανιδιά ένα αηδόνι άδει
κι ούτε περνά απ’ ίο μυαλό η ύπαρξη του Άδη.
Ένα γεράκι όρμησε πάνω ίου να ίο φάει
και τ’ αηδόνι τρέμοντας θερμοπαρακαλάει:
«Δεν είναι κρίμα αφέντη μου μαζί μου να μιλλώσεις;»
Δεν πας με μεγαλύτερα πουλιά για να μπουκώσεις;
«Τι λες, μωρέ αγόρι μου, τι λες, ρε παλληκάρι,
ν’ αφήσομε το γάμο μας να πάμε για πουρνάρι;»

ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΧΡΕΟΦΕΙΛΕΤΗΣ

0 δανειστής εζήταγε τα χρήματα επειγόντως
μα ο χρεώστης ήτανε πολύ μπατίρης όντως.
Γι’ αυτό και εκουβάλησε ό,τι είχε, – μια γουρούνα
και να φωνάζει άρχισε, τι άλλο, άλα ούνα!
Ένας ανήρ πλησίασε για να την αγοράσει
και για τις γέννες ρώτησε οποίαν είχεν κράση.
«Είναι πολύ παράδοξο, μυστήριο θα είπω
ανήκει, όπως φαίνεται, σε ένα σπάνιο τύπο.
Τη μια γεννά αρσενικά και θηλυκά την άλλη.»
Και όταν ο αγοραστής είπε πως τον προσβάλλει
και ότι από τις ψευτιές τον έπιασε η ζάλη,
«ακόμα και ερίφια» του ‘πε, «μπορεί να βγάλει».

ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΤΕΙΝΟΣ

Ο γάτος συλλαμβάνοντας ένα μικρό κοκόρι
άνευ καθυστερήσεως έτσι το κατηγορεί:
«Πολύ τον κόσμο ενοχλάς, τον ύπνο τους ταράζεις
όταν τις νύχτες, άπονε, σαν πετεινάρι κράζεις.»
«Για το καλό τους προσπαθώ, είμαι το ξυπνητήρι
τις νύχτες μένω ξάγρυπνος, τους κάνω το χατίρι.»
«Είσαι ένας πολύ πρόστυχος, είσαι ένας αιμομίχτης.»
«Για ν’ αυξηθεί η παραγωγή, να αυξηθεί ο δείχτης.
Για το καλό τ’ αφεντικού, ρε γάτε μου, πασχίζω.»
«Ου με πείσεις καν με πείσεις και σε καταβροχθίζω.»

ΠΕΤΕΙΝΟΙ

Δυο πετεινοί εμπήκανε σε κοκορομαχία
κι ο ηττημένος κρύφτηκε κάπου σε μια γωνία.
0 νικητής ανέβηκεν επάνω σ’ έναν τοίχο
και ένα νικητήριον έβγαλε, κράξας, ήχο.
Εις αετός τον πρόσεξε κι ώρα χωρίς να χάσει
επέπεσε επάνω του και τον κατασπαράσσει.
0 ηττημένος πετεινός ξεκίνησε από τότες
και άφοβα εβάτευε τις θηλυκιές τις κότες.

ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΦΥΛΙΑ

Μια αλεπού σαν πρόσεξε να κρέμονται σταφύλια
τα σάλια της αρχίσανε να τρέχουν απ’ τα χείλια.
Και μια και δυο επήδησε τους βότρυας να φθάσει
μα σύντομα κατάλαβε το χρόνο πως θα χάσει.
Κι ενώ πρώτα την έβλεπε ως σπάνια τροφή
φεύγοντας αναφώνησε πως «όμφακες εισί».

Η ΚΟΛΟΒΗ ΑΛΕΠΟΥ

Μια αλεπού επιάστηκε – οποία η συμφορά της!-
σε μια παγίδα κι έχασε, ναι, όλη την ουρά της.
Ωσάν κι αυτήν εσκέφτηκε να κάμει και τις άλλες
να μην αισθάνεται ντροπή, να μην έχει τις ζάλες.
Τις κάλεσε σε σύσκεψη, να οπλισθούν με θάρρος
να αφαιρέσουν την ουρά, να φύγει ένα βάρος.
Και μια αλεπού σηκώθηκε κι είπε να της μιλήσει
και έτσι πολύ σύντομα τη σύναξη να λύσει.
– Όλα αυτά, κουμπάρα μου, αλλού να τα πουλάς.
Εάν εσέ δε σύμφερε, φτερά δεν ξεκολλάς!

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ

Ένας φτωχός στο σπίτι, του άγαλμα είχε στήσει
και το θεό ικέτευε για να τον βοηθήσει.
Οι μέρες επερνούσανε η μια μετά την άλλη
μα έμενε στη φτώχεια του και στο κακό του χάλι.
Μίαν ημέρα το λοιπόν τ’ αρπάζει απ’ το πόδι
και τρίζοντας τα δόντια του «θεός είσαι ή βόδι»
είπε και το εκτύπησε, του ’σπάσε το κεφάλι,
και από μέσα μπόρεσε χρυσόν πολύν να βγάλει.
«Καλά μου ‘πεν ο κύρης μου παλιά, κάποιαν ημέρα
ακόμα και ο άγιος χρειάζεται φοβέρα!».

ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ

Εις αστρονόμος έβγαινε καθ’ όλας τας εσπέρας
και ανυψών τους οφθαλμούς κοίταζε τους αστέρας.
Κοιτάζοντας τον ουρανό μια νύκτα με σκοτάδι
δεν πρόσεξε ο δύστυχος κι έπεσε σε πηγάδι.
Ενώ ’κει μέσα ευρίσκετο πραγματικός σακάτης,
αφού έμαθε τι έγινε, του λέει ένας διαβάτης:
«Εσύ δεν δύνασαι να δεις τι βρίσκεται μπροστά σου
και τ’ άστρα ψάχνεις να ιδείς χιλιόμετρα μακριά σου;

ΓΕΩΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΔΙ

Ένας γεωργός ευρήκε μέσ’ στη μέση του χειμώνος
ένα φίδι ναρκωμένο λόγω της πολλής χιόνος.
Το λυπήθηκε αρκούντως και στον κόρφο του το χώνει
και εκείνο σαν συνήλθε το σωτήρα του δαγκώνει.
Κι εψιθύρισε οδεύων προς του Χάροντα τας θύρας
«Δίκαια τώρα παθαίνω, έναν πονηρό οικτίρας».

ΔΕΙΛΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ΚΑΙ ΞΥΛΟΚΟΠΟΣ

Αναζητούσε κυνηγός του λιονταριού αχνάρι
και ξυλοκόπο ρώτησε με χάρη, με καμάρι:
«Ειδες αχνάρια λιονταριού και πού αυτό κοιτάξει;
Δείξε μου τώρα, αν μπορείς, το αίμα μου που βράζει».
Σαν προθυμοποιήθηκε στο ίδιο να τον πάρει
«τα’ αχνάρια του σου ζήτησα και όχι το λιοντάρι».

ΤΟ ΕΛΑΦΙ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ

Μια ελαφίνα έδινε στον γιο της συμβουλές:
«Αγαπημένε μου υιέ, ελάφι μου που λες,
Η φύση σε επροίκισε με κέρατα, με σώμα
Και συ να τρέμεις τα σκυλιά, να τα φοβάσαι ακόμα;»
Πριν να τελειώσει άκουσε να έρχονται οι σκύλοι
Και πρώτη η μάνα έτρεξε κι έκοψε ένα μίλι.

Ο ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ

Μια καβουρίνα δίδασκε τον γιο της, σαν βαδίζει
το σώμα του στα πλάγια ποσώς να μη λυγίζει.
«Να περπατάς ολόισια, γιε μου, σαν κυπαρίσσι
Το σώμα σου ευθυτενές και όχι υπό κλίση
μη πάθεις και σκολίωση και εις το μέλλον κλάψω».
«Περπάτα, μάνα, να σε δω και θα σε αντιγράψω».

ΚΑΥΧΗΣΙΑΡΗΣ

Εις αθλητής στον τόπο του δεν πέτυχε μια νίκη
κι ονειδιζόμενος πολύ επήγε σ’ άλλα μήκη.
Γυρίζοντας αργότερα στα πάτρια εδάφη
επαίρετο πως κέρδισε νίκες πολλές, χρυσάφι.
Εις δε τη Ρόδο έκανε άλμα, ως είπε, μέγα
που ουδέποτε κατάφερε ούτ’ όναγρος ούτ’ αίγα.
Αυτό του το κατόρθωμα πολλοί θα μαρτυρήσουν,
εάν ποτέ το πόδι τους στον τόπο του πατήσουν.
Και ένας τότε φώναξε: «παράτα τα καυχήματα.
Ιδού η Ρόδος, φίλε μου, ιδού και τα πηδήματα».

Ο ΛΥΧΝΟΣ

Ένας λύχνος εκαυχάτο ότι υπέρ τον ήλιο λάμπει.
Εκατάφερε στο σπίτι μια ριπή ανέμου να μπει
και ο λύχνος τότε πάει και ο λύχνος τότε σβήνει.
Κάποιος τότε τον ανάβει στο σκοτάδι να μη μείνει
και σιγά του ψιθυρίζει: «Πάψε λύχνε να κομπάζεις
φέγγε μόνο και σιώπα, με τα άστρα μη τα βάζεις.»

ΝΑΥΑΓΟΣ

Ένας πλούσιος Αθηναίος εταξίδευε με πλοίο
όταν πιάνει τρικυμία και το έκοψε στα δύο.
Όλοι τότε κολυμπούσαν για να βγούνε στη στεριά
και αυτός μόνο κοιτούσε κατά Όλυμπο μεριά.
«Αθηνά γαλανομάτα, γλύτωσε με απ’ τον πνιγμό
και γω δώρα θα σου κάμω που δε θα ‘χουν τελειωμό.»
«Για να γλυτώσεις, φίλε μου, κολύμπα σα δελφίνι
τα παρακάλια άσε τα. «Συν Αθηνά και χείρα κινεί».

ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ

Εις οδοιπόρος εύρηκε εις γην ερημωμένη
μία γυναίκα μόνη της πολύ κατσουφιασμένη.
«Ποια είσαι», την ερώτησε. «Με λεν», είπεν, «Αλήθεια»
«Θα κάμω μιαν ερώτηση και μη την πεις ηλίθια.
Γιατί την πόλη άφησες και ζεις στην ερημία;».
«Όλοι το ψέμα προτιμούν, εμέ ψυχή καμία».

ΓΑΙΔΑΡΟΣ, ΠΕΤΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΛΙΟΝΤΑΡΙ

Ένα γαϊδούρι έβοσκε με ένα πετεινάρι
όταν εις το γάιδαρο όρμησε ένα λιοντάρι.
Το πετεινάρι λάλησε φωνή πολύ μεγάλη
και το λιοντάρι έκανε στα πόδια να το βάλει.
0 γάιδαρος ενόμισε αυτός ήταν αιτία
που το λιοντάρι τρόμαξε, γέμισε τα βρακία.
Γι’ αυτό και ο γάιδαρος ρίχνεται στο λιοντάρι
ώσπου φωνή δεν έφτανε από το πετεινάρι.
0 λέων αναθάρρησε και τον καταβροχθίζει
κι ο γάιδαρος πεθαίνοντας ούτω πως κλαυθμυρίζει:
Αφού από πολέμαρχους η σκούφια σου δεν φτάνει
τι ήθελες και έπεσες στης μάχης το καζάνι;

ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΣΤΡΕΣ

Ενός πλουσίου πέθανε η μία θυγατέρα
ο ήθελε να την κλάψουνε μια νύκτα και μια μέρα.
Γυναίκες τότε μίσθωσε να τη μοιρολογήσουν
κι η άλλη κόρη εθλίβετο που ξένες θα θρηνήσουν.
-Μητέρα», της εφώναξε, «είμαστε σιχαμένες,
για να μας κλάψουν τη νεκρή φέραμε πληρωμένες»
«Να μη λυπάσαι, κόρη μου, δεν έχουμε το κρίμα.
Αυτές θρηνούν μεν γοερώς, μα είναι για το χρήμα»

ΣΑΛΠΙΓΚΤΗΣ

Ο σαλπιγκτής που σάλπιζε της μάχης εμβατήρια
επιάστηκε αιχμάλωτος κι ήταν στα κρατητήρια.
«Ουδέποτε εσήκωσα ακόντιο ή δόρυ
ουδέποτε εσκότωσα άντρα, κούρο ή κόρη.
Τη σάλπιγγά μου έπαιζα, τίποτε παραπάνω
γι’ αυτό αν με σκοτώσετε, άδικα θα πεθάνω».
«Το ξέρουμε πως έπαιζες μια σάλπιγγα χαλκίνη.
Γι’ αυτό θα σε σκοτώσουμε, γιατί μαζί μ’ εκείνη
τον κόσμο εξεσήκωνες να πάει εις τη μάχη
και πολεμώντας υψηλό το φρόνημά του να ’χει».

ΧΥΤΡΕΣ

Μέσ’ στα νερά του ποταμού, μέσ’ στην τρελή του δίνη
δυο χύτρες εκατέβαιναν, χαλκή και οστρακίνη.
Κι η οστρακίνη φώναξε: «χάλκινη, μη μου άπτου,
γιατί αλλιώς θα δώσουμε δουλειά του νεκροθάπτου».


ΑΝΘΗ ΣΟΦΙΑΣ εμμέτρως (2016)


ΑΙΣΧΥΛΟΣ

Θα το φωνάξω δυνατά: χωρίς αμφιβολία
γλυκύτερος ο θάνατος από την τυραννία.
Πεπαιτέρα γάρ μοίρα τής τυραννίδος
Αισχύλος, Αγαμέμνων 1365
***
Η υπεροψία αν ανθεί, καρποφορεί το στάχυ
τ’ ολέθρου τότε σίγουρα, κι ως θέρος δάκρυα θα ‘χει.
Ύβρις γαρ έξανθούσ’ έκάρπωσε στάχυν
άτης, όθεν πάγκλαυτον έξαμά Θέρος.
Αισχύλος, Πέρσαι 821-822
***
Ετούτο έχω να σου πω, μην πεις πως δεν συνάδει:
το ίδιο πρέπει να τιμάς το φως και το σκοτάδι.
Σκότω φάος αντίμοιρον•
χάριτες δ’ ομοίως.
Αισχύλος, Χοηφόροι 319-320

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

«Τι είναι φίλος;», ρώτησε, κι απάντησεν αυτόματα:
«Μία ψυχή που κατοικεί», είπε, «σε δύο σώματα».
Ερωτηθείς τι έστι φίλος έφη, «μία ψυχή δύο σώμασιν
ενοικούσα».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 5, Αριστοτέλης 20
***
Τ’ Αριστοτέλη λέγεται πως ήτανε η πίστη:
συστατική επιστολή το κάλλος, η καλλίστη.
Τό κάλλος παντός έλεγεν έπιστολίου συστατικώτερον.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 5, Αριστοτέλης 18
***
«Δεν επιτρέπεται ο σοφός να είναι απαθής»,
ο Αριστοτέλης έλεγε, «μα μετριοπαθής».
Έφη δε τον σοφόν απαθή μέν μή είναι,
μετριοπαθή δέ.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 5, Αριστοτέλης 31

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

Θηρίο ακαταμάχητο απ’ τη γυναίκα άλλο
αν θα βρεθεί καμία φορά, πολύ το αμφιβάλλω.
***
Ούδέν έστι θηριον γυναικός αμαχώτερον.
Αριστοφάνης, Λυσιστράτη 1014
***
Είναι αισχρόν, ομολογώ, ο ηλικιωμένος
με μια γυναίκα νεαρή να είναι παντρεμένος.
Αισχρόν νέα γυναικί πρεσβύτης ανήρ.
Αριστοφάνης, Αποσπάσματα
***
Προτού ν’ ακούσεις και τους δυο, τον λόγο να τους δώσεις
δικαστικήν απόφαση ποτέ σου μην εκδώσεις.
Πριν αν αμφοίν μύθον
ακούσης,
ουκ άν δικάσαις.
Αριστοφάνης, Σφήκες724-726

ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ

Την πιο κάτω απάντηση του Διογένη παίρνουν
σαν είδε τους υπεύθυνους ενός ναού να σέρνουν
ένα φτωχό που έκλεψε απ’ τον ναό φιάλη:
«Σέρνουν τον κλέφτη τον μικρό οι κλέφτες οι μεγάλοι».
Θεασάμενος ποτε τους ίερομνήμονας των ταμιών τινα
φιάλην ύφηρημενον άγοντας έφη, «οί μεγάλοι κλέπται
τον μικρόν αγουσι».
Διογένης Λαέρτιος Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 6, Διογένης 45
***
0 τύραννος ερώτησε ποίος χαλκός συστήνεται
για να κατασκευάζονται τ’ αγάλματα τα κρείττονα.
«Κείνος», του λέει ο κυνικός, «με τον οποίον γίνεται
Το άγαλμα τ’ Αρμόδιου και του Αριστογείτονα».
Ερωτηθείς ποτε υπό τυράννου ποιος είη αμείνων χαλκός
εις ανδριάντα, έφη, «αφ’ ού Αρμόδιος καί Αριστογείτων
εχαλκεύθησαν ».
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι Φιλοσοφώ ν, Βιβλίον 6, Διογένης 50

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ

Όπως που να γεννήθηκες πριν από λίγο χρόνο,
αναχωρείς απ’ τη ζωή στου θάνατου τον θρόνο.
Πας ώσπερ άρτι γεγονώς εκ τού ζήν απέρχεται.
Επίκουρος, Προσφώνησις, LX, Συλλογή Βατικανού
***
Τίποτε είναι αρκετόν, το Λέω και το θίγω,
σ’ εκείνον που το αρκετό το θεωρεί ολίγο.
Ούδέν ικανόν ώ ολίγον τό ικανόν.
Επίκουρος, Προσφώνησις, LXVIII, Συλλογή Βατικανού
***
Δεν πρέπει να εφαρμόζουμε βία κατά της φύσης
μα να πειθόμεθα σ’ αυτήν, αυτή είναι η λύσις.
Ού βιαστέον τήν φύσιν αλλά πειστέον.
Επίκουρος, Προσφώνησις, XXI, Συλλογή Βατικανού

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ

Σύντομη είναι η ζωή κι αν τα μεγάλα τρέχεις,
στα σίγουρα δεν χαίρεσαι ούτε αυτά που έχεις.
Βραχύς αιών· επί τούτω
δέ τις άν μεγάλα διώκων
τά παρόντ’ ουχί φέροι.
Ευριπίδης, Βάκχαι 397-399
***
Κανένα οπού ευτυχεί μην πείτε ευτυχισμένο
προτού έρθει το τέλος του, τον δείτε πεθαμένο.
Των δ’ εύδαιμόνων
μηδένα νομίζετ’ ευτυχείν, πριν άν θάνη.
Ευριπίδης, Τρωάδες 509-510

ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Πόσο σπουδαίο αγαθό είν’ η ελευθερία
του λόγου, ο Ηρόδοτος είπε στην «Ιστορία».
Η ισηγορίη εστί χρήμα σπουδαίον.
Ηρόδοτος, Ιστορίαι Ε78
***
Από το σώμα μια γυνή σαν βγάλει τον χιτώνα
Απ’ το κορμί και την αιδώ βγάζει κατά κανόνα.
Άμα δε κιθώνι εκδυομένω εκδύεται καί τήν αιδώ γυνή.
A Ηρόδοτος, Ιστορίαι Α8
***
Μέχρι κι ο ίδιος ο θεός, είν εξακριβωμένο,
Να αποφύγει δεν μπορεί της μοίρας το γραμμένο.
Την πεπρωμένην μοίραν αδύνατά έστι άποφυγείν και θεώ.
Ηρόδοτος, Ιστορίαι A 91 

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ

Πρέπει να ξέρεις, φίλτατε, και άγρια και ήμερα
και σώματα και χρήματα, όλα είναι εφήμερα.
Εφήμερα σώματα καί χρήματα.
Θουκυδίδης, Ξυγγραφή Β 53
***
Δυο είναι τ’ ασυμβίβαστα γι’ απόφαση σωστή
κι αυτά ναι αναμφίβολα ταχύτης και οργή.
Δύο τά εναντιώτατα εύβουλία είναι, τάχος τε και οργήν.
Θουκυδίδης, Ξυγγραφή Γ 42 |
***
Ελπίδα μα και έρωτα σε κάθε πράγμα είδα
και πρώτα είν’ ο έρωτας κι ακολουθεί η ελπίδα:.
Ή τε ελπίς καί ό έρως έπί παντί, ό μεν ηγούμενος,
ή δ’ έφεπομένη. |
Θουκυδίδης, Ξυγγραφή Γ 45

ΞΕΝΟΦΩΝ

Τα αγαθά διδάσκεσαι από τους αγαθούς·
Αν έχεις φαύλων επαφές απόλλυται κι ο νους.
Εσθλών μεν γάρ απ’ εσθλά διδάξεαν ήν δή κακοίσι
συμμισγης, απολείς καί τόν εόντα νόον.
Ξενοφών, Απομνημονεύματα 20
***
Τα λόγια του Ησίοδου έγιναν παροιμία:
«Ντροπή δεν είναι η δουλειά μα είναι η αργία».
Ησιόδου μέν το έργον δ’ ουδέν όνειδος, αεργίη δέ τ’ όνειδος.
Ξενοφών, Απομνημονεύματα 56
***
Νομίζω πως οι άνθρωποι τον πλούτον και πενίαν
Τους έχουνε εις τις ψυχές και όχι στην οικίαν.
Ότι νομίζω, ώ άνδρες, τούς ανθρώπους ούκ εν τώ οίκω
Τον πλούτον και την πενίαν έχειν, άλλ’ έν ταίς ψυχαίς.
Ξενοφώντος Συμπόσιον 34

ΠΙΝΔΑΡΟΣ

Ναι, είναι προτιμότερο, λέω, να με φθονούν,
παρά να με οικτίρουν και να με λοιδωρούν.
Κρέσσων γάρ οικτιρμού φθόνος.
Ιωάννης Στοβαίος, Έκλογαί – Αποφθέγματα – Ύποθήκαι, Βιβλιον τρίτον
Περί φθόνον 22
***
Και ο πλούσιος και ο φτωχός κι ο πάνω κι από κάτου
παίρνουν μαζί αμφότεροι τον δρόμο του θανάτου.
Αφνός πενιχρός τε θανάτου πέρας άμα νέονται.
Πίνδαρος, ΝεμεόνικοςΖ 19
***
Εις τη ζωή εφήμεροι! Τι είναι; Τι δεν είναι;
Σκιά ονείρου ο άνθρωπος. Γι’ αυτό τρώγε και πίνε.
Επάμεροι! Τί δέ τις; τί δ ον τις; σκιάς όναρ άνθρωπος.
Πίνδαρος, Πυθιόνικος VIII 95

ΣΟΦΟΚΛΗΣ

Το πείσμα εις τις συμφορές καθόλου δεν συμφέρει•
καινούργιες ίσως συμφορές ενδέχεται να φέρει.
Θυμός δ’ έν κακοίς ου ξύμφορον.
Σοφοκλής, Οιδίπους έπι Κολωνώ 592
***
Απ’ όλα πιο σημαντικό είναι η φρονιμάδα•
να δίνεις τόπο στην οργή και εις την αγριάδα.
Όσω κράτιστον κτημάτων ευβουλία;
Σοφοκλής, Αντιγόνη 1050
***
Στον κόσμο δεν γεννήθηκα για να μισώ τους άλλους
αλλά τους άλλους ν’ αγαπώ, μικρούς είτε μεγάλους.
Ούτοι συνέχθειν, άλλα συμφιλείν έφυν.
Σοφοκλής, Αντιγόνη 523
***
Ο έρως αναμφίβολα, όταν και όπου λάχει,
είνα ακατανίκητος πάντοτε εις τη μάχη.
Έρως ανίκατε μάχαν.
Σοφοκλής, Αντιγόνη 781

ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Όποιος, λοιπόν, λιγότερα έχει εις το ταμείον
Αυτός σίγουρα βρίσκεται εις τους θεούς πλησίον.
Και ελάχιστων δεόμενος έγγιστα είναι θεών.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Σωκράτης 27
***
«Ποίον αναγνωρίζετε ως κάλλιστον κτημάτων;»
«Τις ώρες τις ελεύθερες αντί πολλών καμάτων».
«Και έπήνει σχολήν ώς κάλλιστον κτημάτων.
Διογένης Λαέρτιος, Βίοι φιλοσόφων, Βιβλίον 2, Σωκράτης 31
***
Προτού να πιει το κώνειον του είπεν η Ξανθίππη:
Αδίκως αποθνήσκεις, ναι, και άδικα σε χάνω».
Και ο Σωκράτης άνετα κατόρθωσε να είπει:
Μήπως εσύ θα ήθελες δίκαια να πεθάνω;»
Της γυναικός είπούσης, «άδίκως αποθνήσκεις», «συ δέ»,
έφη, «δικαίως εβούλου;»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου