ΝΙΚΟΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ

Ο Νίκος Πενταράς γεννήθηκε στη Χλώρακα της επαρχίας Πάφου το 1949. Είναι απόφοιτος του Α’ Γυμνασίου Πάφου και της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Κύπρου. Διορίστηκε δάσκαλος το 1970. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Προγράμματος Επιμόρφωσης των εν Υπηρεσία Δασκάλων, τα οποία οργανώθηκαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου και το Πρόγραμμα Εξομοίωσης Πτυχίων στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Παρακολούθησε, επίσης, διεθνές εκπαιδευτικό σεμινάριο στο Ισραήλ, με θέμα «Study Planning and Curriculum Development», διάρκειας διακόσιων ακαδημαϊκών ωρών. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου (Magister Artium) στις Επιστήμες της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου.

 

     

ΣΕ ΦΟΝΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ

 

Οι τελευταίες ειδήσεις

I

Σε μοναχική παραλία

χαράζω καθημερινά στα βράχια

τις τελευταίες ειδήσεις

χωρίς εικόνες όμως

από σκοτωμένα παιδιά

σε πολεμικές συγκρούσεις

χωρίς συντρίμμια και χαλάσματα

χωρίς άστεγους και πεινασμένους

χωρίς εικόνες τέλος πάντων

από τραγικά συμβάντα

να τις βλέπουν οι γλάροι να ξαφνιάζονται

το κύμα ν' αγριεύει

για να τις διαβάζουν οι επόμενες μέρες

ίσως κάποια κάποτε βρεθεί με καρδιά μητέρας.

II

Πάντα τα ποιήματα

βάφουν κόκκινο το χαρτί

με το αίμα των πληγών

απ' το σπαθί

των τελευταίων ειδήσεων

και με ματώνουν. 

Της σιωπής

I

Η σιωπή

διάτρητη από τους πυροβολισμούς των στεναγμών

καίγεται στον πυρετό της απουσίας σου

και δάκρυα τριαντάφυλλα

ραίνουν το πρόσωπο της.

II

Σπάταλα δάκρυα

σε τρύπιες κανάτες

τα φρουραρχεία νυσταγμένα

δεν μιλούν

τα χέρια

απώλεσαν την ικανότητα

να κλείνουν σε γροθιά

λάβαρα και ηχηρά συνθήματα

κλείστηκαν στο σπίτι

μονάχα

έξω απ' τα κλειστά παράθυρα

στους ραγισμένους τοίχους

πού και πού

κάποια ξεθωριασμένα πανό

με παρακλήσεις

εκκλήσεις

ευχές

σε διαμαρτυρόμενη σιωπή

έντονα τα ίχνη των ληστών

ακόμα και στα ταμεία της φωνής. 

III

Όσο κι αν προσπαθήσεις

ποτέ σου δεν θα καταφέρεις

ν’ ακούσεις τον από χρόνια τώρα

ηχογραφημένο ήχο της σιωπής μου

γιατί δεν υπάρχουν πια

συμβατές συσκευές

για να τον αναμεταδώσουν.

IV

Θα σβήσω

τα ίχνη των βημάτων μου στην άμμο

θα καταργήσω

τις παρενθέσεις ιστοριών

που χάραξα στα βράχια

κι από αφρός στην παραλία

θα γίνω πέλαγος

ν’ αφουγκράζομαι τις ιστορίες

του αρχέγονου γαλάζιου

στη σιωπή των κοχυλιών.

Συνύπαρξη

Είναι γιατί το χαμόγελο σου

κάθε πρωινό ανοίγει διάπλατα

τις κουρτίνες του ήλιου

και τα βράδια τα πέταλα του Έσπερου

που λέω την απουσία σου συνύπαρξη.

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

Συχνά τα βράδια

καθώς έξω από τα κλειστά παράθυρα

η πόλη βυθίζεται σιγά σιγά

στο χρόνο και τη λήθη

προσκαλώ σε σύναξη

στο σπίτι μου

μεταστάντες ποιητές

«αδιάβαστους κι αχειροκρότητους»

-ως επί το πλείστον -

και σε ολονυχτία

τους απαγγέλω στίχους τους

γιατί θέλω μνημονεύει ες αεί

απ’ αρχής τα έργα τους

θέλω μελετά εις πάντα τα έργα τους

και περί του βίου τους διαλογίζεσθαι.